NAS

Czy ktokolwiek czuje to co ja czuję

Dziś wpływ normalności do głębi smakuję

Zacząłem prosto banalnie do rdzenia

Prosty rym dla każdego podniebienia

Teraz dołożę pierwiastek NAD do odlotu

Jak wycieczka na pustynię do czarnego namiotu

Gdzie pan Bóg Wszechmogący spędza czas

Noc spędza bo za dnia zwiedza ulice

Na pustyni odległej zarzucił kotwicę

Niekiedy Go odwiedzam by wieść rozmowy

Kiedy się trafia w mym życiu etap przełomowy

Zabieram koc i wędruję zażywszy podróży

Odwiedzam Jego namiot tuż nieopodal wzgórzy

Jestem boskim prezentem tak rzekł mi raz

I prawdę mówiąc pan Bóg mi mówi NAS

Mój pan Bóg hufów orężnych wielki wódz

Mało kto potrafi tak jak ON wrogów tłuc

Acz Jego zdolności wybaczenia przekraczają moją

Dlatego będę Mu ostrym mieczem i zbroją

Przebaczył jednemu piecuchowi i odwrócił się

Chyba nie wiem ujrzał w jego oku łzę

Ale tylko gdy wzrok odwrócił od tamtego

Stało się coś zaprawdę bardzo smutnego

Ale dosyć o tym.. tej wiosny też Go odwiedzę

Ma On bowiem bardzo mi potrzebną wiedzę

Nie tę o inicjałach czy incipitach nie

Raczej tę jak potoczą się dalsze dnie

I ja to wiem ale potrzebne mi mądre wskazówki

Żeby nie ulec sile nagłej raptownej pobudki

Zamienię z nim słowa ważne dla ludzkości

Z dala od ludzi aktorów wystawców pospolitości..

31 wersów

7.05.2012r.