WIELKI WOJOWNIK WIECZNOŚCI

WIELKI WOJOWNIK WIECZNOŚCI

Jedno z moich boskich imion to WOJOWNIK WIECZNOŚCI

Mam twarde jak żelazo liktorów pięści i kości

Walczę z najtwardszymi najcięższymi olbrzymami

Tak samo dobrze unikam jak łomoczę hitami

Najcięższy z dyabłów padł pod pięści mej łomotem

A na moje drugie imię oczy mówią Wielkim Kłopotem

Ale po pierwsze POGROMCA SMOKÓW anakond łowca

Skaczę do tropikalnej rzeki choćby ze śmigłowca

Często jest zwada kto z EKIPY skacze pierwszy

Jednakże moja OSOBA i boskie imiona tych wierszy

Są tematem przewodnim na drugie mam BORYS

A z mojej twarzy wyczytasz to z mych rys

Jestem POLAKIEM w 100% z KRÓLA i KSIĘŻNICZKI

Królowie tak mają że wszystkie śliczne różyczki

Spódniczki podwijają na mój widok brzmienie głosu

Czują jakby spijały całą słodycz kokosu

Moje FLOW po drugie RUCHY po raz GŁOS

Pewnie krok stawiany luźny ciuch krótki włos

Ja go zwę NIKE FLOW błogosławieństwo bogini ZWYCIĘSTWA

Ta przecudna pani pewną była od narodzin męstwa

Które długo drzemało późno dojrzewam ale to atut

Idę drogą wielkości nie interesuje mnie skrót

Wielkie przeznaczenie heroiczne boje i walki

Jestem zawsze sobą nie spreparujecie kalki

Moje pierwsze imię JERZY JUREK czyli Pogromca Smoków

To imię ma tyle brzmień tak wiele mieści w sobie uroku

Że uznałem i rzekłem jest najlepsze z możliwych

Nie słucham gdy ktoś marudzi podszeptów fałszywych

Wszyscy myślą JUREK znaczy rolnik i ja tak myślałem

Co więcej uprawą roli się zająłem hektary obsiałem

Za pługiem sprzężonym w dwa woły orałem glebę

Co więcej tej pracy przemożną czułem w sobie potrzebę

By moje imię w wykładni społeczeństwa miało sens

Ale jednego roku gdy strawy spożywałem kęs

Przyszło do mnie zrozumienie pewność i konkluzja

Że przecież ŚW. JERZY i jego ze smokami fuzja

Koneksja łączność tradycja kronikarzy średniowiecza

Rozumieniu rolnik stanowczo i gładko zaprzecza

JUREK Pogromca Smoków BORYS Wielkie Kłopoty

Wielki rozmiar siła potężna błyskawiczne łomoty

Tak szybszy od błyskawicy silniejszy niż teżewe

Spiszę to wierszem kto ma uszy niech słucha i wie

Jestem NAJLEPSZY WIELKI WOJOWNIK WIECZNOŚCI

Z daleka się trzymam od ludzi aktorów i pospolitości

Ludzie nic z wami nie odczuwam nie lubię uczt waszych

Ja potomek KRÓLÓW lecz usłużniejszy od podczaszych

I bądź pewien gdy podaję do stołu lub ci nalewam

Wdzięk wspaniałomyślnie wielkodusznego COKOLWIEK dam

Bezinteresowność uszlachetnia równie jak cierpienie

Jedno z drugiem mi bliskie lecz moje przeznaczenie

Sam je podyktuję jak boski HEFAJSTOS w kuźni

Tak owszem i to powiem znają mnie BOGOWIE różni

Za naszą wolą niech żyje NADCZŁOWIEK jednakże

Nie stanie się cud bez wysiłku po abrakadabrze

Ciężka praca KREW pot i łzy i wrodzony talent

Na każde SŁOWO SYNONIM na cios uniku ekwiwalent

Wiele lat przy książkach z 50 spisanych zeszytów

Setki ośmiotysięczników zdobytych szczytów

Zaciskałem zęby tak często jak tylko się da

Kroczyłem po lodowisku a ta pode mną kra

Gdybym zwątpił gdybym przecenił masę nad szybkość

To pewnie już dawno by mnie zbeształ byle ktoś

Lecz całe moje ŻYCIE pasmo wojen zadań niemożliwych

Tyle w moje OCZY kłamstw tyle obmów łżywych

ZAPOMNIAŁEM więcej niż oni kiedykolwiek się nauczą

Jedyny ich racjonalizm jest 5 zmysłową suczą

Ja splunąłem ją z warg lubieżność pogrzebałem

A przed każdą WALKĄ ULICA dudni szałem

Bitewne bębny huczą mi we KRWI i DUCHU

Wzrok dotyk węch smak serce żołądek i słuchu

Mam siedm zmysłów i każde pod KRWIĄ pieczętowane

Sięgam wciąż po więcej z wieczora i ranem

Nigdy nie dosyć choć niekiedy aż za dużo

Jestem najlepszy tak mi mów JOLU różo

KOCHAM CIĘ i TWOJE DZIECI jak Ty KOCHASZ kwiaty

Musisz być niepodległa jak i ja i PTAK skrzydlaty

Jestem KRÓLEWSKIM ORŁEM ORLA pani prześliczna

Twoim swobodnym krokiem i szeptem myśl liczna

Mnie odwiedza WYOBRAŹNI bez zrozumienia ŻYCIE

Tylko MUZYKA mnie rozumie a w ŻYCIA ZENICIE

Przyjdziesz ku mnie ŚWIĘCIĆ WIELKIE POŁUDNIE

Będziemy razem SZCZĘŚLIWI od styczni po grudnie

Tak krzepię moje SERCE NAJWYŻSZĄ NADZIEJĄ

KOCHAM wielkich czcicieli KOCHAM jak się śmieją

Więc o imionach moich boskich jak rozlewny strumień

Szukający drogi ku morzu przyniósł zrozumień

Kiedy WALCZĘ jak SAMURAJ wołam moje imiona

Tarcza puklerz hełm katana naostrzona

Dam radę pretendującemu do tytułu MISTRZA

Imiona moich przodków jak piorunu błyskawica

WIELKI HONOR bądź BŁOGOSŁAWIONA powściągliwości

Jeszcze raz powiem jak żelazo liktorów mam kości

TWARDE stalową kondycję i zadziwiającą SIŁĘ

Gdy kroczę po ULICY 'musisz' niźli 'chcę' mi miłe

Tyle WALK tyle bitew starć więc walczę wciąż

DUMNY JAK KRÓLEWSKI ORZEŁ i MĄDRY JAK WĄŻ

90 wersów

27.09.2010.

PRAKTYCZNA RADA

PRAKTYCZNA RADA

Przyszło lato lecz niewiele inspiracji

Dla nowego wiersza szycia kreacji

Racji w tym wiele poczuwszy uniesienie

Wypisuję równo w linię natchnienie

Kamienie milowe na myśl przychodzą

Gdy wiersze spod mojego pióra wychodzą

Czy pisarz może się zmusić rzemieślniczo

Ale by zarazem było pięknie malowniczo

To chyba możliwe kto wie? Więcej uroku może

Do tego oprócz serca rozum przyłożę

Proste te rymy rzeknij „barbarzyńskie”

Tylko czy zauważasz rymy wszystkie

Czy raczej te się rzucają w oczy słabe

Bo ja gdy piszę to jak na dobrą zabawę

Się cieszę czas jest wtedy nieobecny

I wiem że rośnie moc jestem bezpieczny

Zrównoważony jak nikt inny nie jest

Gdy stać mnie na jakiś hojny gest

W kwestii pisania obdarzyć przypowieścią

Tak by interesowało to też płeć niewieścią

Bo to się zdaje znakomity odsetek czytelników

Piszesz jak dla siebie i jeszcze wyników

Żądasz publiczności – pisanie zmienia jakość

Piszesz jak dla siebie więc musisz być ktoś

Tak ktoś z przebogatą osobowością

Żeby się trudnić pisania dla siebie namiętnością

Bo zmiana jakości na tym polega

Że twój bliźni czytelnik kollega

Musi widzieć temat przewodni czysto

I tak by wiersz mówił okrągło srebrzysto

O jakiejś treści spójnej całościowo

By chociaż wiersza mniejsza połowo

Taktowana rymem choć jedna praktyczna rada

Od niej zaczynamy to jest zasada

Pozyskiwania zaufania twojego interlokutora

W niemej rozmowie z twojego wora

Rymów wyciągającego dla siebie cokolwiek

Podobno trudni się czytaniem niejeden człowiek

Sam nie wiem nie szukam więcej sensu

Nie schowam do szuflady ale do kredensu..

40 wersów

10-11-08-2012r.

GDY SERCE OCEANU KRVAVI V NIEBIOSA

Gdy SERCE OCEANU krvavi v niebiosa.. Tyle razy już umierałem i zawsze znajdywał się sposób by wrócić do ŻYCIA.. Nawet pan Bóg popełnia błędy.. A co jest przyczyną tamtych wszystkich.. nieszczęść.. no zastanów się z kim dzielisz swoje SZCZĘŚCIE.. a kto jeszcze nigdy nie był tak daleko jak dziś.. najdalej.. by budować świątynie nie znane już na tej ziemi.. I to ma budzić Twój uśmiech..

Błazenada.. prowokacja.. kłopoty.. Nie mogę dziś zasnąć.. I przyjdź proszę.. o twojej przyszłości.. to okropne.. Miłosierdzie.. ale ty znów chcesz wybaczenia.. sam.. nie wiesz.. Siła.. słabość.. mrok rycerskości.. chodź przyjdź zagrać w moją grę.. Gdy pan Bóg patrzy w moje OCZY to ich kolor napełnia się intensywnością i KOCHAM CIĘ PANIE BOŻE! Krzyczę kiedy się modlę.. nie pozwolę.. spróbuj tylko.. i to już się stało.. nikt.. nie znosi tego ciśnienia.. będę walczył..

JESTEM

Mnie też wyparto się więcej niż trzy razy.. widziałem Cię w mglistym odbiciu tafli monitora.. czemu w ten sposób? Nie ma przepaści których.. nie.. PRZESKOCZYSZ.. nie ma łańcuchów.. nie.. klną moje imię.. wiem, że to słabość..

Prowokacja.. przyjdź proszę..

Tylekroć poddajecie mnie próbie..

Jak sublimacji w tęczowym pokoju..

A co gdybym ja też? I nie mów mi.. bez szeptów za plecami.. Siła.. w szacunku.. dobrze że jest kilku tych mądrych wielkich duchem.. po co słuchać mrocznych sarkazmów w dusznych klasach.. tyle lat uczyłem się..

Dobry mąż – można go poznać po tym że jest przewidujący, ale spójrz proszę a przyczyny przychodzą z przyszłości.. więc

Przewidywać.. że czemu.. z jakiego powodu.. niemożebność.. taki napis czytam ilekroć tu wracam.. LUSTRO.. zwierciadła krysztalne to recepta na czytanie we snach.. i czosnek.. szykuj się.. proszę.. czyżby? Nikt nie wie kim jestem.. to zajmuje lata by się odnaleźć.. a chwilę by minąć.. Miłość jest.. wymaga więcej wysiłku od nienawiści.. I spójrz teraz na mnie.. Tak stwarzamy się nawzajem.. od nowa.. tylko przybywa blizn.. Ty też już to wiesz.. pokochasz najdalszych.. no wiem.. jestem jaki jestem.. a moją złośliwością jest że nie odpoczywam od rozdawania.. radosną.. aż do odcisków na dłoniach..

O BRACIA MOI!

Jam jest moim ZAKONEM

Strachu nie czuję.. słowa.. słów.. niektórym nawet tego szkoda.. nie widzą NASZYCH ZWYCIĘSTW.. jestem początkiem i końcem, alfą i omegą.. wszystkim co pomiędzy.. złotym środkiem.. wygrawerowałem dla WAS wspomnienia w moim mieczu.. wyrzeźbiłem moją nienawiść.. zebrałem dla WAS stukrotny plon pokosu mojej Miłości..

Siódemka..

NAJWYŻSZA NADZIEJA

Ale czytelniku powiedz ile co dnia zjadasz okruchów złudzeń spod naszego stołu.. a gdy ci czytelniku.. ubliżę.. upadniesz jak pan Jezus pod krzyżem.. to jeszcze zapytaj siebie czy uniesiesz to brzemię.. jest realne..

Ja.. nie..

Kazał bym ci konać na stosie płatków róż..

W prosektorium.. aż lodowato w stopy.. znowu oszustwo.. ubywa ci gram ile alkoholu w butelce piwa..

Dla Ciebie mógłbym.. proszę..

I nie poczuwaj się..

I może chciałem cię oszukać..

Po prostu myślę.. Ty też.. powtórzę za Tobą.. ale masz tyle SZCZĘŚCIA.. patrz jedynie przed siebie.. chyba że przechodzisz przez jezdnię.. znów chcą mnie winić.. to STRACH w nich tę.. ten fałsz.. krzepi.. jak pokuta w kącie zimnej bramy zalanej uryną.. a światełko jakie mu świeci: „jeszcze, jeszcze”.. jak przepłacony żebrak z gałązką drzewa pod twoimi oknami.. spójrz w jego oczy.. jesteś wszystkim co mu zabrano.. tak stwarzamy się nawzajem.. na nowo.. tylko przybywa blizn.. i wciąż powtarzam to tylko jeden krok.. niemożebność..

I właściwie uczynię to..

Przeprosicie mnie i podziękujecie..

Stać was na to..

Będę TAM z otwartymi oczami i otwartymi ramionami..

Znajdę cię..

Tylu z was za każdym moim słowem krzyczy VIVAT!

A ilu z was moją myśl pojmuje..

Tłum jest wielki ale ludzi kilku..

Gdzieś..

Pomiędzy PTAKAMI a insektami..

PoNAD smutkiem i szczęśliwością..

8.1.2011r.

ZNACZENIE DOWODU

ZNACZENIE DOWODU

Jest dużo inspiracji skręcam w stronę liryki

Nawiązując stylem do wiersza najlepszej klasyki

Techniki rymem mowy wiązanej układania

Łączę spójnie tematem kolejne linie zdania

Natchnienie szepcze słowa pod długopis

Kolejny element charakteryzujący mój rysopis

Całe moje bogactwo to właśnie rymowane linie

Lepszy to sposób na wyraz niż seans w kinie

Wieloznaczeniowo – sensów na raz kilka

To jest właśnie znaczeń kondensacji technika

Trzy cztery nawet pięć odpowiedzi wymownych

Kilka chwil złych kilka chwil cudownych

Poczuwaj się do czego chcesz a nie chcesz to nie

Ja na czytaniu i pisaniu spędzam całe dnie

Niekiedy bo trudno pożyczyć dobrą książkę

Odczuwam tę zwykłą prozaiczną bolączkę

Chyba że trafisz na perłę oceanu wtedy

Nie odczuwam innej prócz czytania potrzeby

Dobra książka jest jak znaleziony skarb

Dobrze napisana i tak jak malarz używa farb

Tak pisarz skombinował alfabet na setki sposobów

Ja też to potrafię to kolejny z dowodów

Rzemiosłem Spartiaty była walka moim pisanie

Będę pisał wiersze rymem wiązał zdanie

Po zdaniu tak by całość była wymowna

Tak by całość była świetna po prostu cudowna

Rozszyfruj to jeśli masz chęć ale o tym pamiętaj

Że to ma wiele znaczeń – ‘może przykład daj’

Wewnętrzny głos mi mówi że muszę zilustrować

Żeby nikt z was nie musiał żałować

Że poświęcił chwilę swój czas na lekturę

Że trafił coś dobrego a nie kolejną bzdurę

Więc o trzy cztery i pięcio- znaczeniowości

Posłużą nam za przykład stalowe kości

Że twarde, że proteza są dwa znaczenia mało

Więc przejdźmy do kości te którymi się rzucało

Te które budują twój szkielet człowieku

Te które wywołują coś na kształt uśmiechu

Że za szczupły jak mówią skóra i kości

Zilustrowanie wielu znaczeń sprawia mi trudności

Ale już powinieneś rozumieć o co idzie czytelniku

Może to jeszcze nie wywoła okrzyku zachwytu

Trzy znaczenia to mało ale nigdy mówiąc szczerze

Tak nie rozkminiam raczej ślepo w to wierzę

Rzekł bowiem Zaratustra ufam więc na słowo

Na pamięć się uczę przypowieści niczym przysłowiowo

Brzmią czyli że są szablonami do przyłożenia

A wielki marzyciel doświadczył niemal potępienia

Skojarzono go ze złem skojarzono go z nazizmem

Nie dokładnie czytano skojarzono go z faszyzmem

Ale dosyć o nim wróćmy do tematu przewodniego

Dygresje lubię ciężko jest uniknąć tego

Kolejny długi wiersz mi się napisał lekko

Odpocznij to już koniec zmęczona powieko.

54 wersy 30.04.2013r.

KRÓLESTWO HADESA

KRÓLESTWO HADESA

Daleko daleko na zachodnim świata krańcu

Jest jaskinia wiodąca ku piekielnemu szańcu

Czuć tam jak swe dławiące rozsiewa wyziewy siarka

Tam przechadzają się Troski Choroby Starości Starka

Trwoga i Nędza Praca ze Śmiercią w parze

Jednak na opisanie tego zakątka się odważę

Rośnie tam wiąz ogromny gdzie siedzą Sny i Marzenia

Mieszka tam olbrzym Briareus sturękiego ramienia

Trwa jednak bezczynny mimo że ma rąk sto

To miejsce gdzie antyczne zaczyna się piekło

Rzeka Boleści łączy się ze Styksu strumieniami

Przez którą się przeprawia Charon swymi łodziami

Trzeba go opłacić – przewóz obolem miedzianym

Gdyż bez tej opłaty i w piekle będziesz niechcianym

Wyjścia strzeże Cerber monstrum o trzech głowach

Dla próbujących wychodzić wiecznie jest na łowach

Niczym tygrys acz to psisko straszliwe

Wpuszcza uprzejmie ciała już nie żywe

Dalej błądzą dusze umarłych ma swe miejsce każda

Gdy wchodzi ktoś nowy okazja do skargi się nadarza

Czekają tu na osąd piekielnego trybunału

Trzech boskich sędziów nie spiesząc się pomału

Minos Ajakos i Radamantys prawią swe sądy

Nie ważnym jest dla nich jakie masz poglądy

Jeśli pod ich sąd trafiłeś musisz być pewny

Że wyrok wyda Hadesowi trybunał podległy

Tartar – otoczony zjeżonymi skałami stoi - pałac

Trzy mury obronne zagradzają przed nim plac

Olbrzymi brama na diamentowych kolumnach

Wiedzie przy żelaznej baszcie tych co skończyli w trumnach

Przy swej małżonce Persefonie w zębatej koronie

Z potężnym berłem które ściskają jego dłonie

Hades brat Gromowładnego Zeusa i Posejdona

Na jego głowie ciężka zębata złota korona

Grecy mu hołdy składali milcząco woleli cicho

Ich uwielbienie woleli by ukryto

Świątyń mu niewiele budowali pełni trwogi

By w jego królestwo nieprędko prowadziły nogi

Miał Hades czapkę czyniącą niewidzialnym

Jego widok niemiłym był w państwie materialnym

Straż Tartaru to trzy potworne siostry Erynie

Które kaźnie wymierzają temu kto Styks przepłynie

Na Wyspę Błogosławionych odpływają żyjący sprawiedliwie

Gdzie zapachy kwiatów i jodłowe igliwie

Wszerz się rozciągają i wyścielają glebę

A drzewa czują śpiewu przemożna potrzebę

Elizejskie Pola gdzie panuje wieczna wiosna

Żadna z dusz się nie starzeje każda jest radosna

Wszystko się układa w kształty wymarzone

Stoły biesiadne czyste i pachnące suto zastawione

Tę utopię śniło wielu z wielkich pieśniarzy

Może któregoś dnia i mnie okazja się nadarzy

By odmalować jak najpiękniej zmarłych w błogosławieństwie

Może sam jednego dnia znajdę się w tym królestwie

Tak w skrócie się przedstawia królestwo Hadesa

Teraz by skończyć wiersz ma wola pospiesza..

21.01.2012.

ATENA

Razu jednego Dzeusa męczył potworny ból głowy

Zdecydował się po namyśle na czyn takowy:

Wezwał swojego brata Hefajstosa boskiego kowala

Mówiąc że ból głowy straszliwy go na kolana powala

Zdecydowali razem że Wulkan Zeusa uderzy toporem

Brat z kuźni choć nie był ku temu skorem

To zadał cios żądany a z głowy bogów ojca

Wyskoczyła bogini najwięcej ze wszystkich myśląca

Atena przyszła na świat w tych okolicznościach

Która była jedną pośród ojca swego słabościach

Dzeus kochał ją najbardziej przyznawał przywileje

Niczym król gdy purpurową szatę przyodzieje

Tak Minerwa była dumą Gromowładnego

Trzymała się z dala od Miłości i stanu małżeńskiego

Była matką wynalazków i wojnę uwielbiała

Była potężna mądra silna zaiste wspaniała

Co cztery lata w mieście o bogini imieniu

Ku całemu Minerwy miastu zadowoleniu

Zabawy i konkursy trwały cały dzień a następnego

Dnia ruszała uroczysta procesja uczcić tego

Zwyczaju była szlachetna i silna w swym majestacie

Świątynie jej budowali Grecy chętnie i bogato

Do dziś zachował się Partenon dla Ateny-dziewicy

Którego dziś ruiny w Aten okolicy

Miała w greckim języku wiele przydomków

Wśród tego antycznego narodu ziomków

Zwaną ją pracownicą patronką miast panią zastępów

Panną oraz dziewicą każdy z tych elementów

Jej postać charakteryzuje acz samej bogini

Która przez ludzi obdarzona przydomkami tymi

Najmilsze imię dziewicy czystość znamionujące

Chyba jedynie dla ojca miała serce gorące

Jest symbolem mądrości niczym zły ptak

Atena Minerwa Pallas to tyle o niej – tak..

24.01.2012.

TUŁACZKA ODYSEUSZA

Dziesięć lat walczył pod murami Troi grecki bohater

Gdy przyszło wracać – na wyspę Itakę prowadził ster

Chcąc wrócić jak najprędzej do ojca, syna i żony

Gniewem jednak potężnego Posejdona obarczony

Zmuszony był tułać się po morzach dziesięć lat

Sroższą karę mógłby wymierzyć jedynie kat

By uniknął wielkiej tułaczki zbawiając go życia

Zmuszono go jednak po morzach do wędrówki odbycia

Zwykle droga spod Troi do Itaki zajmowała dwa tygodnie

Jeszcze przed jej rozpoczęciem spoglądał pogodnie

Wierzył szczerze że najdalej za dni czternaście

Że tyle najdłużej będzie w morskiej trasie

Huragan go skierował w Lotofagów dziedziny

Którzy się raczyli wybornym smakiem rośliny

Lotosów których raz tylko skosztowawszy wystarczy

Nie będzie już takowego pociągał los tułaczy

Zostanie na zawsze gdzie rosną lotosy

Będą mu potrzebne jak chlebowi pszenicy kłosy

Los skierował ich wkrótce w jaskinię cyklopa

Potwora posiadającego na środku czoła jednego oka

Okrutne monstrum rozszarpało kilku ludzi Odyseusza

Który oznajmił potworowi że jak najprędzej wyrusza

Cyklop jednak był głuchy na królewską prośbę

I że jego zje ostatniego taką dał mu potwór groźbę

Odys gorącym ostrym balem oko jedyne cyklopa wyłupił

Wcześniej go tylko wybornym winem upił

Wraz z towarzyszami na owiec Polifema brzuchu

Pozbawionego oka który zmysłem słuchu

Nie dosłyszał uciekających podstępem wojaków

Tak Odys uratował siebie i z załogi chłopaków

Przedstawiwszy się uprzednio pod imieniem Nikt

Ze swoją załogą i łajbą prędko znikł

Już będąc na łodzi Odys oznajmił swoje imię

Prosił Polifem Posejdona na wodzie niech ów zginie

Wysłuchał prośby Neptun wypełniając co do słowa

I tak przez lat dziesięć nosiła Ulissesa woda

Trafili wkrótce tułacze do Eola grodu

By go polubić bóg wiatrów znalazł powodu

Obdarował Odysa miechem pełnym wiatru

By niósł przychylnie króla Itaki statku

Zasnąwszy jednak Odys został zdradzony

Chcieli wiedzieć jego towarzysze co kryje miech owy

Wypuścili z niego wiatry także nieprzychylne

Te skierowały łódź syna Laertesa na drogi mylne

W kraju Lajstrygonów straciwszy łodzi jedenaście

Wiedli dalej ostatnią łodzią losy tułacze

Uszkodzonym okrętem dopłynęli do Kirke wyspy

Która odwiedzającym podsuwała podstępne pomysły

Kiedy ktokolwiek zjadł u niej stawał się zwierzem

I dopiero gdy zagrożono Kirke ostrym orężem

Odmieniła kształty zaczarowanych przyjaciół

Odys uniknął odmiany dzięki Hermesowym ziół

Serdecznie polubiwszy czarodziejkę rok u niej stali

Wreszcie podjąć się dalszej podróży zadecydowali

Opowiedziała mu Kirke że musi wywołać Terezjasza

W krainie Kimeryjczyków zwabi go krwi pełna czasza

Krew wylana w dół ofiarny przywołała wróżbiarza

Ten obdarował Odysa przepowiednią za to że się nadarza

Okazja do głodu zaspokojenia choć na chwilę krótką

Dowiedziawszy się czego potrzebował żeglował dalej łódką

Powiedział mu także jak przebłagać Posejdona

I rzekł mu że czeka na niego syn i czeka żona

Że wróci do nich gdzie dożyje szczęśliwie starości

Że wrócą do ojczyzny sterane mięśnie duch i kości

Wracał - tuż przy wyspie syren wiodącą drogą

Jedną łodzią i dzięki radom Kirke tak postąpił z załogą

Pozalepiał ziomkom uszy woskiem by byli głusi

Wówczas cudowny śpiew syren ich nie skusi

By zapomnieli o falach i wiedli dobrym kursem

By przemknęli obok syren bezpiecznym łodzi susem

Siebie zaś do masztu przywiązawszy silnie

I tak słysząc śpiew syren zdrów i cały przepłynie

Prosił i błagał by go uwolniono z więzów liny

Nikt jednak go nie usłuchał spośród dzielnej drużyny

Jednako zaraz ich gorsze niebezpieczeństwa czekały

Musieli przepłynąć wąski przesmyk i nie rozbić o skały

Skylla i Charybda dwa straszliwe monstra

Jedna poczwara drugiej była niczym siostra

Stratę konieczną ponieść musieli – sześciu (hi hi)przyjacieli

Utonęło pożartych w Charybdy gardzieli

Kolejno do wyspy dopłynęli boga słońca

Który był swoich wołów świętych strażnik i obrońca

Głodna załoga co najtłustsze zabiła i zjadła bydło

Jednak takiego postępowania wynikiem było

Stracili okręt - Odyseusz jeden jedyny

Uniknął śmierci był bowiem bez winy

Jako rozbitek trafił w nimfy Kalipso dziedzinę

Dzięki nektarowi i ambrozji na lat osiem rodzinę

Zapomniał i żył szczęśliwy w nimfy kraju

Było mu u niej dobrze żył tam niczym w raju

Ósmego roku zjawił się jednak Hermes posłaniec boski

Przysparzając szczęśliwej nimfie najdotkliwszej troski

Z rozkazu Zeusa Odyseusz ma wyruszyć do Itaki

Przyniósł skrzydłonogi Merkury rozkaz taki

Syn Laertesa mocną tratwę sporządziwszy pilnie

Zdecydował że ku ojczyźnie na niej popłynie

Klątwa Neptuna znów dała mu się we znaki

Znów bóg morza stanął naprzeciw kursowi do Itaki

Po straszliwej burzy wylądował bohater na wyspie Feaków

Tu narrator śle pozdrowienia dla wszystkich ptaków

Wieczne ucztowanie to mieszkańców Scherii los

Opowiedział Odyseusz tym ludziom na głos

O swojej tułaczce przed obliczem króla Alkinoosa

Nie potrzebna tu żadna dygresja ni glosa

O Nauzykai księżniczce która pod urokiem króla

Że widok Odysa ją do reszty rozczula

Śpiącego Odysa przywieziono w Itaki progi

Obdarowali go hojnie Feakowie jako bogi

Pozostawili we śnie pogrążonego podróżnika

Gdy się obudził był u siebie – prosta logika

Nie mógł jednak jawnie wystąpić gdyż wtedy

Mógłby wśród zalotników Penelopy narobić sobie biedy

Żona Odysa przez lat dziesięć tkała szatę

By uczcić pośmiertnie piękną robotą swego tatę

I tak w dzień tkała cierpliwie odzienie

W nocy ją pruć nakazywało sumienie

By nigdy jej nie skończyć i nie ulec zalotnikom

Tak jej się udawała ta sztuka dzięki subtelnym unikom

Atena wsparła zaś Odysa nadając mu postać żebraka

Skryła go przed wszystkimi bogini maska taka

Rozpustni zalotnicy myślą przyprawili go o zemście

Musiał jednak ku temu obmyślać skuteczne podejście

Napiął łuk swój - on jeden mógł dokonać tego

I wymordował jednej nocy zalotnika każdego

Przypomniawszy się Penelopie szczęście wróciło

I całą rodziną siadali w ogrodzie tak było miło

Opowiedziałem w wielkim skrócie tułaczkę Odysa – zdanie

Rymem związując by było przyjemniejsze czytanie..

128 wersów

18.01.2012.

HEFAJSTOS

HEFAJSTOS

Gdzieś na wyspie Lemnos w głębi wulkanu

Zarządza Hefajstos wśród wielkiego kramu

Jego boska kuźnia ma tam miejsce swoje

Wielkie piece formy przestronne podwoje

Syn Dzeusa i Hery niegdyś z Olimpu strącony

Bo stanął przeciw ojcu mającym żal do żony

Leciał z niebios dzień cały połamawszy nogi

Zapomnieli o nim na jakiś czas bogi

Na lat dziewięć bowiem tonął w samotnym smutku

Życzliwie przyjęty przez Tetydy bogini ludku

Dla nich ozdoby wyrabiał diademy pierścienie

Za siedzibę obrał góry ognistej podziemie

Po upadku z Olimpu pozostał chromy kulawy

Dopiero po latach dziewięciu podjął się wyprawy

Do siedziby bogów upojony Bachusa winem

Pogodził się wówczas Zeus gromowładny z synem

Jako wynagrodzenie losu Afrodytę mu przeznaczył

Afrodyta niebiańska piękna Wulkan skromny był

Niezgodne charaktery acz piękny związek niebian

Hefajstos pracowity co dnia dla bogów sezam

Swój otwierał naramienniki klejnoty naszyjniki

Jego pieczołowitej pracy najpiękniejsze wyniki

Których bogowie niesyci wiecznie pożądają

Dlatego Hefajsta kowala w szacunku mają

Złoto żelazo miedź srebro płynie strumieniem

Gdy to ozdoba przystrojona szlachetnym kamieniem

Gdy oręż to kuty długą pracą by dobrze służył

By wojownik waleczny go dzielnie w boju użył

Misterna i piękna robota jest dziełem jego

Doskonałości wychodzą z rąk kowala boskiego

Niepiękny pełen uwielbienia dla swej kuźni

Bóg ognia rzemiosła kowalskiego uczy ludzi

Zaś dla ojca swego grzmoty kuje i błyskawice

I tylko z rzadka zagląda w nieba tęsknice

Jego żywioł to praca na niej spędza dnie

Boskiego kowala Hefajsta chwaliły rymy moje..

7.05.2012.

POSEJDON

POSEJDON

Jeden z trzech najważniejszych greckich bogów

Mieszkających pośród olimpijskich progów

Brat Zeusa i Hadesa – Posejdon władca mórz

Wzburzyciel fal najsroższych wywoławca burz

Zna wszystkie morskie stworzenia każdą głębinę

Więc jeśli na morzu będziesz i u niego winę

Ponosisz strzeż się wędrowcze bo trójząb Posejdona

Na wodzie każdego cudu dokona

Może strzaskać twoją łódkę kiwnięciem palca

Więc nie gniewaj go nigdy to się nie opłaca

Jeżeli jego gniew masz przeciw sobie

To i morze jest gniewne a jego fale w żałobie

Bo już im wiadomo że rejs twój nieszczęsny

I rekiny ostrzą zęby na posiłek mięsny

Wszystkie klejnoty morza są jego ozdobą

Do niego marynarze zanoszą modły pełną załogą

Zanim w rejs wyruszą by powrócić z niego

U Posejdona najprędzej można wyprosić tego

Bursztynowe są okna jego pięknego królestwa

Sklepieniem dachu fala niebieska

Błękitna lazurowa czy wreszcie w szafiry

Przyodziana – rydwanu zaś jego sternicy – delfiny

Zna każdą perłę wie która muszla porodzi

Zna kapitanów admirałów i majtków na łodzi

Algi się w takie dla niego układają kształty

Że tęczę mu malują jak kryształowe pryzmaty

Jak palmy wyrastają z dna białe lilie wodne

Zdają się wówczas rosłe dorodne

Wszystkie nimfy jego służbą i przyjaciółkami

Posejdon najstarszy między mórz bogami

Jest w moim mieście piękna rzeźba w Rynku

Tuż obok potężnego gmachu Katedry budynku

Kunsztownie wykonana jest Posejdona wyobrażeniem

I gdyby zaiste bóg ten był kamieniem

To takie by miał kształty solidne mocne

Dziś moje wersy antyczne rozprawki chwalące

Po trosze boskiego Posejdona przedstawić chciały

Przy którym narrator jest naprawdę mały

Opowiedziałem o Posejdonie władcy mórz

A Ty moja pani podaruj mu jedną z róż..

18.01.2012.

WYŚNIONY WERS

WYŚNIONY WERS

Krótki rymowany wiersz z tematem: sny

Spisuje mi się w myślach cichutko gdy

! - Trzymaj się z dala od moich snów

Powiedziałem to powiem to znów

! - Przecież ty nie miałeś nigdy snu

A to co spisuję w mym zeszycie tu?

Sny były dla ciebie raz – lekcją pedagogii

Sny były dla ciebie dwa – projekcją fobii

Sny były dla ciebie trzy – wzorem marzeń

Były dla ciebie antycypacją zdarzeń

Były tych zdarzeń reminiscencją

Zaprawdę dużo uczącą lekcją

Miałeś tych snów kilka dziecko ile zębów mlecznych

Tyle przeżyłeś krótkich chwil bajecznych

A dziś zobacz twoje usta nie są dla każdej prawdy

A niejeden z twoich snów nie godny nawet pogardy

Do snu się szykuję TAM czuję że żyję

Jak ukąszenie pustynnej kobry w szyję

Albo grzechotnika w śródstopie co za BÓL!

Jak przebijające ciało pięć kul

Z gwintówki – przeżyjesz jeśli KOCHASZ ŻYCIE

Jeśli mocno w COKOLWIEK wierzysz na owym szczycie

Staniesz wreszcie po latach ciężkiej pracy

Może któregoś dnia ON ci to wybaczy

27.03.2011

DLA THAGDEUSA

DLA THAGDEUSA

Widziałem Cię TADEUSZKU zaledwie kilka razy

I teraz by pisać dla Ciebie znajduję wyrazy

Chcę spisać rymowany tekst by sławić Twoje imię

I w SERCU do działania tego przemożną czuję przyczynę

Pierwszy raz jakiś pan wiózł Cię w spacerowym wózku

To przypomniała sobie moja pani o swoim podnóżku

I hojny gest mi okazała pozwoliła zobaczyć syna

Żebym wiedział jaka jest mojej przyszłości przyczyna

Jesteś śliczny okrąglutki pyzaty na buzi

Na Twój uśmiech mój świat do życia się budzi

Pomawiają mnie synu o wielki ogrom zbrodni

Rzuca się na mnie astralnie 2/3 przechodni

Odziedziczyłeś imię po swoim wielkim pradziadku

Nie ma w tym raczej odrobiny przypadku

TADZIU TADEUSZ TADEUSZEK THAGDEUS jak Bóg

Zdarzył się piękny bliźniaczych narodzin cud

Masz siostrzyczkę VITJORJĘ jednego dnia zrodzoną

Zwróceni ku sobie w brzuszku mamy jedną stroną

Dojrzewaliście do dnia nadejścia na świat

Oczekiwał Cię też cierpliwie Twój starszy brat

Nasz GRACUŚ będzie się Tobą jak ojciec opiekował

Będzie się z Tobą bawił będzie Cię trenował

Gdy do klubu wejdziecie aż cały zadrży i zahuczy

A Twój prześliczny buziak wszystkie panny nauczy

Jak być dobrą dla potomka królów prawdziwego

Położysz jednym hitem na glebie olbrzyma niejednego

Podczas lat gdy wojnę wiodłem przeciw leszczom

Których gdy się tnie piszczą okropnie i wrzeszczą

Miały wtedy miejsca liczne czasowe zawirowania

I otworzyły się przede mną stron przyszłości poznania

Widywałem Cię dużego nawet jako nastolatka

I zrodziła się we mnie jasność czysta i gładka

Że jesteś mi oddany i pełen ku mnie Miłości

Jedno z Twoich spojrzeń dało mi tyle radości

GRACJAN się odwrócił – słusznie bo byłem w błędzie

Nie rozpoznawałem Was przecież zawsze i wszędzie

Ale Ty na mnie patrzyłeś powiedziałeś ‘cześć Tato’

Było wówczas piękne ciepłe rześkie lato

NAD wyraz mnie tego dnia uszczęśliwiłeś

Bo widziałem to w Twoich oczach wprost nie przemówiłeś

Widywałem Was we trójkę bo tyle z JOLĄ wówczas mieliśmy dzieci

Wiem brzmi wariacko ale niech nikt nie przeczy

Bawiliście się w podwórku ja w oknie stałem

Oddany wam bez granic tak DUCHEM jak i ciałem

TADEUSZKU mój śliczny i mądry rośnij zdrowo co dnia

Będzie dbać o ciebie mama będę dbał i ja

Zrobię co w mojej mocy wyrośniesz na wielkiego mężczyznę

Choć czas zagoi jak i na Twoich braciach niejedną bliznę

Pamiętaj zawsze o zasadach o SILE I HONOZE

Tak nam dopomóż wszechmogący panie Boże..

Jesteś jak lew TADEUSZKU jak ORZEŁ skrzydlaty

Jesteś moim wszechświatem dumą Twego TATY

Zdobędziesz najwyższe niebios sklepienia

Wrogowie będą drżeli cieszyli się przyjaciele

Mój boski THAGDEUSU znaczysz dla mnie tak wiele

29.11.2011-11-06

DLA CÓRKI VITJORJI

DLA CÓRKI VITJORJI

Kiedy patrzę na młodą śliczną dziewczynę

To w blasku jej szafirowej tęczówki płynę

Myślę widzisz, że moje SERCE rośnie nagle

Mój Galleon na pełnym oceanie rozwija żagle

Moja pasja nabiera powodów pięknieje sens

Choć może pisarskość to najsurowsze z mięs

Ale kiedy patrzę jak jesz młoda damo

I kiedy słyszę jak mówisz do Joli mamo

To krzepisz moją NADZIEJĘ MIŁOŚĆ i dodajesz sił

Wszystkie przeciwności druzgocę w marny pył

KOBIETA to SZCZĘŚCIE to MĄDROŚĆ od lat

Dla Ciebie jeszcze

NAJLEPSZA PRZYJACIÓŁKA

PRZYSZŁOŚĆ i WSZECHŚWIAT

i WSZECHOBYWATELKA

duszyczko ma serduszko

Najpiękniejsze z mojej jabłoni rumiane jabłuszko

Masz wspaniałych braci to wielcy mężczyźni

I nasz CZAS na nich przeszłość zabliźni

Jesteśmy WALECZNI kochamy jak nikt inny

Każdy z naszych zmysłów jest dziecięco niewinny

KOCHAM CIĘ to najważniejsze bądź ZDROWA i SZCZĘŚLIWA

Pełna zuchwałego pokuszenia i radośnie złośliwa

Wiecznie niezadowolona że wymagająca i dalej

Ty tato BROWAR a mi tu WINA nalej

Białe do obiadu czerwone do kolacji a MLEKO

Na śniadanie i tańcz ze mną tańcz apteko

Że drogerjo bo szczypta tu kropla na zdrowie

Gorzej że pokątnie lepiej jak się o tym powie

Bo dyskrecja to jest wszyscy wiedzą a ty nie

Więc najlepiej oficjalnie bo JESTEM ZAKOCHANY

To już stoję i idę powiem to do (Joli) mamy..

Kto nie szanuje KOBIETY ten nie szanuje matki

I z powodu słodyczy zaglądam w Twoje szufladki

Są pachnące czyściutkie, że dbam i kocham

I jestem i pamiętam i na czas się zjawiam

KOBIETA pokocha najpewniej wyłącznie WOJOWNIKA

TAKTYKA to moja moja to jest polityka

KOBIETA jest duszą WSZECHŚWIATA w TOBIE wszystko

Jest możliwe WSZYSTKORAZEM to NASZE igrzysko

DLA DWU JASKÓŁEK DZIĘKUJĘ.

8.05.2010r.

42 wersy

KRÓLEWSKI ORZEŁ - DLA GRACJANA

DLA GRACJANA - KRÓLEWSKI ORZEŁ

Zrodzony szczęśliwie na sposób cesarskiego cięcia

W warunkach okolicznościach nie do przyjęcia

Duży i zdrowy śliczny i mądry

Z kobiety groźniejszej od królewskiej kobry

Byłem sam w momencie ostatecznego spięcia

W warunkach i okolicznościach nie do przyjęcia

Musiało się udać tak chciało Nasze przeznaczenie

Aż z posad wyrywało w powietrze ciężkie kamienie

Zdążyłem sam jeden podjąłem te wyzwanie

Zrównam je z marzeniem o latającym dywanie

Zawisł nade mną wyraz mi bliski: niemożebność

Ten sam czytałem zanim ustanowiliśmy z JOLĄ jedność

Był to ósmy miesiąc i ósmy dzień gdy BŁOGOSŁAWIONA

Wydała na świat DZIECKO kobieta wymarzona

Byłeś WIELKI już w dniu narodzin i śliczny

Przezwyciężyłeś z łatwością wysiłek traumiczny

Niepokalane poczęcie dla takich żywię podziw

Zdarzył się niepowtarzalny pierwszy cud narodzin

Jesteś pierwszym z moich synów w Ciebie przelałem

Ówczesny ładunek MIŁOSCI moją PRZYSZŁOŚCIĄ Cię nazwałem

I gdy zdarzył się ten cud to jeszcze jeden miał miejsce

Zrodziły potomstwo dwa ORŁY KRÓLEWSKIE

Część mojej duszy oddałem Tobie synu

To SZCZĘŚCIE ówczesne przerosło skalę czynu

Do jakiego zdolnym byłem dotąd - urosłem niesłychanie

Twoja mama powiedziała 'dobrze niech się stanie'

Przyjęła Cię najhojniej swojego SERCA mirem

To rzadkie u matek tak wcześnie i od razu

Bo wszyscy ojcowie się strzegą tego przykazu

Że na dni kilka inne DZIECKO w opiekę oddają

Bo młode matki przeróżne myśli mają

JEDNA JEDYNA zrozumiała i znalazła Nadzieję w Tobie

Powiedziałem jej wówczas że ufam jak samemu sobie

Nikt nigdy mi nie mówił jak KOCHAĆ należy

Ale gdy patrzyłem na Was czułem że i SERCE wierzy

Moje lepsze 'JA' acz JA też ten stworzyłem WSZECHŚWIAT

Byłem SZCZĘŚLIWY a KAŻDY był mi brat

Twój przyjaciel KRÓLEWSKI ORZEŁ pod jednym niebem

Tym samym co Ty częstokroć żywiony chlebem

Dorastał razem z Tobą podróżując bezustannie

On w jeziora nurkował gdy Ty byłeś w wannie

Pięć lat świat oblatywał jak w przykazaniu ORŁÓW

I gdy tańczyłeś lub śpiewałeś ON święcił połów

Podróżował pięć lat jak i TY mój WSZECHOBYWATELU

Zawsze pewny swego zawsze trafiał do celu

Odnalazł nawet ukończywszy swej wielkiej podróży

Pośród huków gromu pośród błysków burzy

Swego RODZICA który za nim przefrunął OCEAN

Który to się spodziewał na świecie licznych przemian

Jeszcze liczniejszego potomstwa przywitał Cię nowiną

I który zadecydował że po niebie OCEAN przepłyną

Nasi przyjaciele wrócili w POLSKIE białe góry

Powitał ich w najlepszym momencie dźwięk który

Zwiastuje u ORLICY bliźniacze cudowne poczęcie

Tak mój SYNU - PRZYSZŁOŚCI najdroższy prezencie

Jesteś dojrzały ponad wiek rzetelny i uczciwy

To BOSKIEJ MIŁOŚCI i WIELKIEGO PRZEZNACZENIA dar prawdziwy

W licznych kwestiach Twa MĄDROŚĆ mnie przerasta

Ale to mnie cieszy doceniam postęp - Twój protoplasta

Gdy patrzę w Twoje OCZY i Twoje gwiazdy świecą

To jestem pewien Nasze ORŁY najwyżej wzlecą

Odpoczną nawet na chmurze by walczyć o pokój

Jestem z Ciebie dumny co dnia mnie synu szokuj

Uczynię wszystko w granicach rozsądku mój SYNU

Byś Ty nie musiał zostawić za sobą pogorzeliska i dymu

Będę walczył tak długo aż tę zdobędę pewność

Że TY będziesz SZCZĘŚLIWY i ustanowisz jedność

Z wybranką Twego SERCA z Twoją JEDNĄ JEDYNĄ

A Twoje DZIECI będą Twej przyszłości przyczyną

Jesteś WALECZNY i TWARDY i nie ma w Tobie nic twardego

Tańczy BÓG jakiś przez Ciebie a co jeszcze ważnego

Że całą mą nienawiść w stukrotny plon MIŁOŚCI

Zamieniłeś sprawiłeś że myślę z NADZIEJĄ o PRZYSZŁOŚCI

Ja też jestem WIELKI wyśniłem Cię cudownym snem

I chyba dorosłem bo co najpewniej wiem

To to że chcę być Wasz mieć prawdziwą RODZINĘ

A gdy nadejdzie moja śmierć to nie wszystek minę

Będę w Twojej i Twojego rodzeństwa żywy w krwi

I SZCZĘŚLIWY będę patrzył na Nasze tęczowe dni

Masz śliczną mamę jest wspaniała a wyraz 'samotny'

Nigdy dzięki niej dla Ciebie nie winien być istotny

Szanuj ją i broń jej przed wszelkim ziemskim złem

I ja też lecz musisz wiedzieć o tem

Że gdy zechcesz przekroczyć progi tego świata

To konsekwencja tego niestety jest taka..

Ale nie mój synu ocalę ten RAJ dla Ciebie

I zmienię wyroki tak w piekle jak na niebie

Nikt z moich bliskich nie odczuje strachu

Że wstępuje po schodach pod sąd jakiegoś gmachu

Nic Nas nie rozdzieli ni łańcuchy ni ściany przepaści

My to potomkowie KRÓLI a NASZE ORŁY KRÓLEWSKIEJ maści

Nasz WALECZNY ZAKON pokłada w NAS WIELKĄ NADZIEJĘ

I wypełnimy ją naprawdę to już się dzieje

KOCHAM CIĘ SYNU BĄDŹ ZDROWY I SZCZĘŚLIWY
NIEPODLEGŁY BEZTROSKI SZCZERY i czy na 5 czy na 4

Bądź MĘŻCZYZNĄ bądź TWARDY i TWÓRCZY

I nazwę to tak do pełna obrazoburczy

Imiona przeszłości zgasną w obliczu Twojego

Tylko proszę Cię o jedną rzecz pamiętaj mojego

Imienia jak i TWOJE jest NAJLEPSZE z możliwych

Wystrzegaj się pospólstwa i ich imion fałszywych

Zawsze bądź wierny musisz być na raz - NAJLEPSZY

Czymkolwiek się zajmiesz choćby jak ja pisaniem wierszy

Może poematów to tak jak spacer po ostrzu miecza

I wierzę że NAD RODZEŃSTWEM Twoja SYNU piecza

Jest doskonała dbasz o maluchów jak nikt inny

Będziesz WIECZNYM DZIECKIEM a Twój uśmiech - niewinny

Zakańczać wiersz to bardzo trudna sprawa

Bo z jego pisania płynie wspaniała zabawa

Na pewno SŁOWAMI wszystkiego nie opowiem

Chciałbym w Twoim SERCU być OJCEM i BOGIEM

GRACJANIE MARKU mój ORLE KRÓLEWSKI

WSZECHŚWIECIE mój aż do pierwszej LITERY kreski..

102 wersy

1.09.2010.

DLA NIKOGO

DLA NIKOGO

Chodź wstąp do mnie w mój kawałek kosmosu

Spójrzmy w TWOJE GWIAZDY zapytać się losu

Co planuje DLA CIEBIE jakie ma przyczyny

Które MUSISZ wybierać wspinając się drabiny

Odrobiny przypadku domieszka zupełnie słuszna

Bo co dnia do snu kołysanka bardzo różna

Długa czy krótka wesoła czy smutna jakkolwiek

Wysłuchaj uważnie przed przymknięciem powiek

Człowiek jest czemś co powinieneś przezwyciężyć

Pierwiastek NAD nikt nie powinien CIĘ wyręczyć

Chcesz by było dobrze zrobione to zrób to SAM

Odwieczna to prawda i ja JĄ dobrze znam

Daj z siebie 100% to będziesz miał pewność

Że najlepiej - to prosta odwieczna zależność.

Miej jedną cnotę to szerszy jest most do przejścia

To jest punkt wyjścia do mojego podejścia

Na światoogląd bo widzę co jest grane

Wszystkie płyty z MUZYKĄ dokładnie przesłuchane

Dwa łyki inspiracji znalazłem wena w kieszeniach

Teraz smakujcie mój rym na podniebieniach

Wielu z was powie, że 'prosty' ustami zazdrości

A ja jestem pewien do szpiku moich kości

Że to elita ekstraklasa NIKT tego nie potrafi

Jak skopiować MÓJ STYL ta myśl was trapi

I zamiast być TWÓRCZYM wy jak popsuć myślicie

I dlatego tak puste i beznadziejne wiedziecie życie

Szkoda wam SŁÓW żałujecie kisicie i czekacie

W nieskończoność bo WENA odwiedza na chacie

Jedynie TYCH co usłyszą najcichszy szept liści

I tyle ile w winogronu słodkich kiści

Wody i cukru słodyczy miodnej jak natchnienie

Jeszcze do tego dorzucę proste zrozumienie

Jest efekt doskonały co NAJLEPSZE: GENIALNIE!

Dobry garnitur czy płaszcz a rdzennie banalne

Słowa LITERY może cyfry i symbole w tyglu

Wrząca KREV PASJA DUCH zasuwa na ryglu

ŚPIEW MUZY jak szept liści na ZEFIRA wietrze

Jak po długiej duchocie świeże powietrze

Jak po długiej słocie na błękicie TĘCZA

Jak TWÓJ brat i przyjaciel, który zaręcza

Że już tylko lepiej i że to dopiero początek

To SŁOWO, które studzi TWOJEJ KRVI kipiący wrzątek

POCZĄTEK I KONIEC I WSZYSTKO CO POMIĘDZY

To moja pasja KOCHAM TO - omijam nędzy

Rynsztoki, a z nich pomyje wielu chłepce

To tak jakbyś współczucie okazywał kalece

Tym samym dając dowód i potwierdzenie

Na jego beznadziejne bez przyszłości upośledzenie

Bo kaleką jest ten co chce by go żałowano

Zanim w sen zapadnie i to go budzi rano

NIKT tu nie mówi: popchnij jak to upada

NIKT tu nie powie: to rozsądna rada

Wada jest po to by ją piętnować to recepta

By się wyleczyć z feralnego koncepta

Zamiast to ukryć dyskretnie(sic!) i się oszukiwać

To trzeba to do granic możliwości wyolbrzymiać

Wówczas to puchnie, tężeje w finale pęka

Tylko co w środku było - zawartość to udręka

Bo może dla wielu pech czy SZCZĘŚCIE

MĄDROŚĆ czy głupota KOCHANIE czy minięcie

JAk NIKT nie zechce czy będzie musiał

To albo pół na pół albo dla niego cały udział

Nic jest w porządku wszystko jest najlepiej

Płacę tę cenę MYŚLĘ WIDZISZ HEJ!

Wielu z was objaw siły pojmuje na wspak

I zamiast odmówić zdradzie mówi "tak"

Ale wyjdź poza smutny niewdzięczny cudzysłów

I przemyśl ten temat jeszcze raz i znów

I zrozum MĄDROŚĆ to jest być JEDEN- UCZCIWYM

DWA – można by ten głos dzielić nawet na cztery

Skończę tak - wiem jedno

TYLKO SIŁA I JESTEM SZCZERY.

24.06.2010r.

67 wersów