ILUZJA SATYSFAKCJI

ILUZJA SATYSFAKCJI

Muszę napisać wiersz bo skończyłem pisać powieść

I mnie i Tobie i wszystkim muszę dowieść

Że jestem najlepszy w tworzeniu liryki inspiruję

Do aktów twórczych mnie podobnych to czuję

Wiem to na pewno ty też musisz być pewny

Wolny jak ptak na niebie szafirowym niepodległy

Z pisania wierszy nic dla mnie nie wynika – satysfakcja

Rośnie z każdym spisanym tyle warta ta akcja

Tematy które mnie najwięcej zajmują są zakazane

Przeze mnie po wielekroć wprost podane

Więc publikacja tego byłaby zaprawdę ryzykowna

Jak igraszki gdy rozdrażniona jest królewska kobra

Na każde słowo znalazłbym ze trzy przenośnie

Będę pisał dalej tylko muzę na słuchawkach podgłośnię

Muzyka to najlepszy towar najlepsze źródło inspiracji

Mam do przekazania bez podkładu kilka racji

Podobnych do tego co głosi muzyka której słucham

W to samo co raperzy i rockmeni w to gram

Nieśmiertelne piękno jest wspólne i od lat niezmienne

Moje liryczne słowa są w nie brzemienne

Popijając herbatę szukam przewodniego tematu

By spodobało się ojcu mamie i wielkiemu bratu

Nikt mnie nie namawia bym spisywał wersy

Norwid mnie zwie rymotwórco tych czasów największy

Późny wieszcz nie mógł się mylić wiedział na pewno

Rozłożę na czynniki słowo „największy” to jedno

Że ilość moich rymowanych linii jest najliczniejsza

Ale rymować jest nietrudno więc o to mniejsza

Idzie sprawa „największy” można też rozumieć tak

Że niczym skrzydlaty na niebie orzeł – ptak

Najgroźniejszy drapieżnik wśród swego rodzaju

Który wzlatuje wyżej niżeli anioły do raju

To ja jestem najlepszy że moje znaczące rymy

Są najlepsze jak i najlepiej smakują fioletowe dymy

Jednak komentarze jakie spotykam w większości

Mówią naprzeciw że jestem bliski pospolitości

Wszystkim się wydaje że jeśli ja mogę i oni mogą

Że po chwili wysiłku podobne wiersze zrobią

Ale takie jest pierwsze wrażenie druga jest konkluzja

Że łatwość z jaką to przyjdzie to zwykła iluzja

Zarzucają mi częstochowszczyznę której broni wieszcz

Romantyzmu pierwszy – być może przeszedł cię dreszcz

To uczucie że moc rośnie panno która bronisz Częstochowy

Łatwość z jaką przychodzą mi rymy do głowy

Może być zadziwiająca piszę bez wahania

I pragnę jak najtrudniej i spójnie wiązać zdania

Tak by rymowały się różne części mowy to lubię

I takich rymów poszukiwaniami się trudzę

Tu rym był prosty to banalne dwa czasowniki

Tak jak między zadawaniem ciosów uniki

Bo najważniejsze by całość miała głębszy sens

Spójny i szczelny nie tak by kolejny wers

Nie miał z wcześniejszym związku nic wspólnego

Czy aby ty tak nie piszesz czytelniku poeto kollego

Bo na pęczki jest teraz poezji która w swej wymowie

Jest niewiadomą po prostu słowo po słowie

Są wynikiem głupiego zamyślenia jakbyś zapatrzony

Gdzieś w dal kolejne spisywał bez sensu strony

Każdy wers z innej beczki całość wersów osiem

To laureata wierszy najczystsze pokłosie

Że nic nie przychodzi do głowy w myślach pustka

Od tego nie rozboli cię mózgowie tylko trzustka

Bo przecież to nieludzkie że poezja dzisiejsza

Nie toleruje spójnego rymowanego wiersza

Ja tak to robię tak piszę inaczej nie będzie

To moje dla czytelnika wymowne orędzie

Słyszę u ludzi których doceniam co dnia

Że inspiracją moje teksty że inspiracją jestem ja

Szukam rymów różnych części polskiej mowy

Tak by wymową większej wiersza połowy

Zająć czytelnika by poświęcił chwilę

By pomyślał że tak świetnie upływ czasu umilę

To zabawne tak dzielić ale to nietrudne

Rozkładam na czynniki dzisiejszą poezję – to nudne

To nie nienawiść raczej wierzcie mi zażenowanie

Dzisiejsze wiersze trudno mi patrzeć na nie

A jeszcze trudniej przeczytać i odnaleźć sens

Już wolę przeżuwać najsurowsze z mięs

Czyli pisać swoje wersy dla mnie to konsumpcja

To romantycznych konwencji modernistyczna restytucja

Przywracam stan rzeczy modny przed dwustu laty

Wznoszę go na najwyższy poziom jak orzeł skrzydlaty

Sięgam granic poematów dla mnie to łatwe

I chcę tym interesować bawić czytelników dziatwę

Więc liryczna konwencja znowu wzięła w górę

I żadne słowa bałamutne smutne czy ponure

Nie gościły w wierszu tematem było rzemiosło

Nie wiem ile dla was jednakowoż dla mnie przyniosło

Wiele zrozumienia jeszcze więcej dało zabawy

Niczym spożywanie wykwintnej potrawy

Zakończę dzisiejsze rymy jeszcze raz powtórzę

Choć może wielu z was tym oburzę

O panno święta co jasnej bronisz Częstochowy

Oby częściej Twój rym przychodził do mej głowy.

94 wersy

15.07.2013r.