PRAKTYCZNA RADA

PRAKTYCZNA RADA

Przyszło lato lecz niewiele inspiracji

Dla nowego wiersza szycia kreacji

Racji w tym wiele poczuwszy uniesienie

Wypisuję równo w linię natchnienie

Kamienie milowe na myśl przychodzą

Gdy wiersze spod mojego pióra wychodzą

Czy pisarz może się zmusić rzemieślniczo

Ale by zarazem było pięknie malowniczo

To chyba możliwe kto wie? Więcej uroku może

Do tego oprócz serca rozum przyłożę

Proste te rymy rzeknij „barbarzyńskie”

Tylko czy zauważasz rymy wszystkie

Czy raczej te się rzucają w oczy słabe

Bo ja gdy piszę to jak na dobrą zabawę

Się cieszę czas jest wtedy nieobecny

I wiem że rośnie moc jestem bezpieczny

Zrównoważony jak nikt inny nie jest

Gdy stać mnie na jakiś hojny gest

W kwestii pisania obdarzyć przypowieścią

Tak by interesowało to też płeć niewieścią

Bo to się zdaje znakomity odsetek czytelników

Piszesz jak dla siebie i jeszcze wyników

Żądasz publiczności – pisanie zmienia jakość

Piszesz jak dla siebie więc musisz być ktoś

Tak ktoś z przebogatą osobowością

Żeby się trudnić pisania dla siebie namiętnością

Bo zmiana jakości na tym polega

Że twój bliźni czytelnik kollega

Musi widzieć temat przewodni czysto

I tak by wiersz mówił okrągło srebrzysto

O jakiejś treści spójnej całościowo

By chociaż wiersza mniejsza połowo

Taktowana rymem choć jedna praktyczna rada

Od niej zaczynamy to jest zasada

Pozyskiwania zaufania twojego interlokutora

W niemej rozmowie z twojego wora

Rymów wyciągającego dla siebie cokolwiek

Podobno trudni się czytaniem niejeden człowiek

Sam nie wiem nie szukam więcej sensu

Nie schowam do szuflady ale do kredensu..

40 wersów

10-11-08-2012r.