HEFAJSTOS

HEFAJSTOS

Gdzieś na wyspie Lemnos w głębi wulkanu

Zarządza Hefajstos wśród wielkiego kramu

Jego boska kuźnia ma tam miejsce swoje

Wielkie piece formy przestronne podwoje

Syn Dzeusa i Hery niegdyś z Olimpu strącony

Bo stanął przeciw ojcu mającym żal do żony

Leciał z niebios dzień cały połamawszy nogi

Zapomnieli o nim na jakiś czas bogi

Na lat dziewięć bowiem tonął w samotnym smutku

Życzliwie przyjęty przez Tetydy bogini ludku

Dla nich ozdoby wyrabiał diademy pierścienie

Za siedzibę obrał góry ognistej podziemie

Po upadku z Olimpu pozostał chromy kulawy

Dopiero po latach dziewięciu podjął się wyprawy

Do siedziby bogów upojony Bachusa winem

Pogodził się wówczas Zeus gromowładny z synem

Jako wynagrodzenie losu Afrodytę mu przeznaczył

Afrodyta niebiańska piękna Wulkan skromny był

Niezgodne charaktery acz piękny związek niebian

Hefajstos pracowity co dnia dla bogów sezam

Swój otwierał naramienniki klejnoty naszyjniki

Jego pieczołowitej pracy najpiękniejsze wyniki

Których bogowie niesyci wiecznie pożądają

Dlatego Hefajsta kowala w szacunku mają

Złoto żelazo miedź srebro płynie strumieniem

Gdy to ozdoba przystrojona szlachetnym kamieniem

Gdy oręż to kuty długą pracą by dobrze służył

By wojownik waleczny go dzielnie w boju użył

Misterna i piękna robota jest dziełem jego

Doskonałości wychodzą z rąk kowala boskiego

Niepiękny pełen uwielbienia dla swej kuźni

Bóg ognia rzemiosła kowalskiego uczy ludzi

Zaś dla ojca swego grzmoty kuje i błyskawice

I tylko z rzadka zagląda w nieba tęsknice

Jego żywioł to praca na niej spędza dnie

Boskiego kowala Hefajsta chwaliły rymy moje..

7.05.2012.