ŚWIEŻY POWIEW 2009rok

CYTRYNKA

Jolu masz jak pączek róży usteczka

DLA CIEBIE pękła pełna rymów beczka

Pąsowy wyraz Twoich rumianych policzków

Blask szafirowy Twoich oczu promyczków

Blask Twoich pełnych MIŁOŚCI włosów

Wydaje stukrotny plon rymów pokosów

Jesteś moim SZCZĘŚCIEM i mamą naszego NADBOHATERA

Jesteś gwiazdką perłą oceanu - szczera

Radość, którą wnosisz w moje wielkie SERCE

Przynosisz ulgę najcięższej nawet rozterce.

Słońce znów świeci gdy tylko się uśmiechasz

Każdy deszcz w mgłę rozkoszy przyoblekasz

Każdy Twój taniec kołysze WIECZNOŚCIĄ

Imponujesz młodym damom swą osobowością

Wiesz co to smak masz talent i styl

Godzi się to świetnie jak bawełniany akryl

Jesteś wyjątkowa ale zupełnie jak inne dziewczyny

Choć do pięt Ci nie sięgają - tak mówią moje rymy

Dymy wszystkie układają mi się w taki kształt

Mówi mi o tym każdy mojego koca fałd

Znalazłem w Tobie swoją NADZIEJĘ i PRZYSZŁOŚĆ

I zdruzgocę śmiechem każdą okoliczność

Która stanie przeszkodą na drodze sukcesu

PRZYJAŹŃ! tak PRZYJAŹŃ! to rzecz bez interesu

Cały nasz zakon przed Tobą uklęknie

Byś nam przyniosła pomyślną przepowiednię

Pomaszerujemy prosto w paszczę bestii

Po Twoim BŁOGOSŁAWIEŃSTWIE pewni swej sukcesji

I nasz NADBOHATER po Twoim pocałunku

Będzie pewien drogi naszej kierunku

Ładunku MIŁOŚCI który mieścisz w serduszku

Zapachu rozkoszy w każdym Twoim ciuszku

Szukam w każdym ŚNIE w mej szafie wyobraźni

Nie obejmę go nie pojmę w granicach jaźni

To jak podróż w niezmierzone w serce gwiazdy

SYNONIM TRANSCENDENTU BEZGRANICZNEJ JAZDY

Jesteś słodka i pachnąca jak CYTRYNKA

Traci smak w ustach nawet landrynka

Soczysta kolorem jak dojrzała brzoskwinka

Dodajesz siły i zdrowia jak Ce witaminka

Masz tyle twarzy, żadna z pań Ci nie dorówna

Masz tyle uroku, że blednie hrabina i carówna

SŁOWA znów się doskonale w wiersz układają

A Twoje cechy im BLASKU nadają

Tak BLASKU! Chcę by oślepiał jasnością

MIŁOŚĆ ku Tobie zwę NIEPODLEGŁOŚCIĄ

Masz paluszki zgrabniejsze niż 17 latka

Marzy mi się DLA CIEBIE złota klatka

Pełna szafirów ametystów i brylantów

Pełna jedwabiu satyny wstążek i galantów

I towarzystwo z pluszu misiów i osiołków

I kołysanki rumianych skrzydlatych aniołków

Pobudek z harfy południowego ZEFIRA

A południa niech Ci osłodzi EOLA lira

Szafira intensywność jest cieniem Twojej tęczówki

I choćby te wiersze nie warte były złotówki

To jeśli Tobie sprawiły radość nawet krótką

Bo jak zmierzyć wartość wiersza złotówką

Mam ją srebrną jak mojego ORŁA pióra

Nieosiągalną jak Czumulungmy góra

Jeden Twój uśmiech - radość ta krótka

Jest więcej warta niż z milionem zer złotówka.

Chcę słyszeć Twój szept każdego wieczora

Chcę rozwiązywać DLA CIEBIE zdań wierszów wora

Kora drzew DLA CIEBIE nabiera pełni brązu

GOŁĘBIE SEN znajdują w zieleni krzewu wiązu

Drobnych stópek Twoich ślady na moim legowisku

Nadają sensu mojego SZCZĘŚCIA igrzysku

I skończę już ten wiersz zasnę spokojnie

MUZO MOJA rymem pobłogosławiłaś hojnie.

29.02.2010. DVA KRVAVE KRZYŻE Wyciąłem na przedramieniu dwa krvave KRZYŻE Mniemam, iż NIKOMU tym bardzo nie ubliżę To raczej mi zaczną ubliżać bo się będą bali Moje drugie JA na pewno ten czyn pochwali Dwa krviste KRZYŻE żeby było parzyście Znam ich puste argumenty znam oczywiście To strach im dyktuje SŁOWA bez pokrycia W żadnym razie nie zapieram się ŻYCIA Ej! byłoż to ŻYCIE dalej szybko jeszcze raz MUSISZ być twardy jak bruk twardszy niż głaz ŚWIĘTE dymy rozpalę by komponować z krvią Czuję głęboko jak wrogowie moi drżą Widzę ich przerażenie w śmiechu słyszę desperację Wyciszę prędko rozsypię na PAPIER frustrację Żaden psychopata się sam nigdy nie okaleczył I choćby doktor psychiatra temu zaprzeczył To ja wiem swoje, wiem co to 'ZŁO' i 'DOBRO' Wdzięcznie się owijasz wokół mnie pustynna kobro I ty grzechotniku mimo że depnąłem ci na ogon Choć dla człowieka to stuprocentowy zgon Moje WĘŻE mnie KOCHAJĄ lubią moje towarzystwo Moje rysy ci umkną szary karykaturzysto Dwa ŚWIĘTE KRZYŻE z MIŁOŚCI do BOGA Czuje jak drży pode mną podłoga Dwa ŚWIĘTE KRZYŻE z nienawiści do upadłych Śmieszy mnie ich wyraz twarzy pobladłych Upadłe litanie to brzmienie wywołuje wymioty I oni mi chcą przypisać miano idioty Piję ALKOHOL palę TYTOŃ tak jak wszyscy Choć mówią mi, że źle robię moi niby bliscy Wokół sami nałogowcy dopasować się MUSISZ tylko Na podłogę zamieniłem me wygodne wyrko Coraz twardziej MUSISZ sypiać MUSISZ być NAJLEPSZY!! MUSISZ pisać coraz więcej pełnych treści WIERSZY Ostatnio się nawinął typ co ubił ze dwu JEZUITÓW Nie szczędziłem mu kopów, tortur na pysk hitów Przebiegły mądry chirurg aż tu za mną przylazł Wywarłem na nim złość dałem jej upust i wyraz NIKOGO już nie skrzywdzi MUSISZ być pewien tego Nie wyjdzie już na ŚWIAT od niego nic złego. Wiem należałoby mówić o DOBRYM COKOLWIEK Ale co poradzę gdy zagrożony jest człowiek Więc daję upust mojemu bólowi temu drążeniu Koncentruję się nad układanki elementów kojarzeniu Formuję spójną teorię kombinuję w jedną całość MUSISZ zachować do ostatniego ruchu wytrwałość Śmiałość przemawia przez każde moje poczynanie MUSISZ wiedzieć co to prawda a co sztuczki tanie Te dwa zbiory się łączą i mają płynne granice Trudna to SZTUKA wychwycić między nimi różnice Łatwo o pomyłkę, błąd, nietrafne pomówienie A MUSISZ mieć czyste ręce i czyste sumienie Bowiem silny wpływ wywieram na ludzkość całą MUSISZ mieć pewność widzieć jasność doskonałą Oślepiającą gdy spoglądasz w SERCA tego BLASK Co dzień przyodziewam najdoskonalszą z MASK Własną twarz i co pewne NIKT nie wie kim jestem Nie dowiedziecie tego żadnym badaniem ani testem Aparatura wysiada parametry przebijają skalę Czy zmierzycie to na centymetry czy tez na cale Rozrywa membrany jak od toruńskiego KRANKU Nie ujmiecie mnie żadną miarą to pewne jak w banku Tanku armata nie czyni takiego HAŁASU Największe głośniki pękają od basu Gwizdki eksplodują CZAS zastyga na ZEGARACH Bujałem się po klubach bujałem się po barach Na wszelkich parkietach w rytm RAPU tańczę Jak BÓG MIŁOŚCI rozkravam pomarańczę Dzielę na połowy 50 procent w 100 procentach Jeśli MUSISZ nurkuję w najczarniejszych odmętach Ale CZYSTY ORYGINAŁ chyba, że ETER to na 80 procent Mów mi magister, doktor, profesor, docent COKOLWIEK powiesz jestem tym właśnie Jak to funkcjonuje pokrótce wyjaśnię Powiem tak, naświetlę tę kwestię jak najrzetelniej Niebiosa mnie zesłały do służby uprzejmej MUSISZ przywrócić zdrową kondycję ludzkiego gatunku Jestem formą prezentu BOSKIEGO podarunku Nie szczędzę NIKOMU szczerych hojnych gestów Nie słyszę nigdy od NIKOGO protestów Pełna współpraca wiodąca do celu Nie sądzisz inaczej wiem to PRZYJACIELU Ale kpiny i drwiny nie znoszę to kosztuje drogo Zabieram co moje robię to zawodowo Prawie niby człowiek co go upokorzyć można Próbowała tego co poniektóra dziwka przydrożna PRZYJACIEL wybaczy ale jak ty sam sobie wybaczysz?? Skonkludujesz już wkrótce, że sam nic nie znaczysz Ty też jesteś mi potrzebny mam tę wiedzę Piję palę tańczę śpiewam a gdy jem siedzę Wiem od bardzo dawna, ze niekiedy ciężko bywa Wobec tego tankuję do pełna rakietowego paliwa RZECZ JASNA! gdy wzrasta ADRENALINA z NATURY Zerwę łańcuchy przeskoczę przepaści zburzę mury. 9.12.2009 JASKÓŁKI VITJORJI Juz dziewiąty rok walczę pod murami Troi Ale żadne żelazo nie przerżnie mojej zbroi Dziesiątego roku spalę ją doszczętnie To szczera prawda nie fikcja ani brednie Coraz gorsi przychodzą by szkodzić memu zdrowiu Wszyscy pożądaja mego bydła pogłowiu Chcieli zniszczyć ludzkość zepsuć mięso i wodę Ja jednakże tym leszczom dowiodę Że człowiek to brzmi NAD wyraz dumnie Żadnego z nich nie pochowam w trumnie Puszczę ich z dymem pokroję niczym śledzie NIKT wam dziś tego lepiej nie dowiedzie Tłumaczenie jest zbędne bo to dziwki zajęcie Jedno, drugie, trzecie, czwarte i piąte cięcie Nabieracie smaku z każdym ostrza błyskiem Wyjecie, wrzeszczycie, dławicie sie piskiem Boicie się tak jak chcieliście by was sie bano Rozwiąże tę sprawę dynia 2xłokieć 2xkolano Moi ludzie są najtwardsi, nie znamy strachu Bądź spokojny ZWYCIĘSTWO!! jest pewne mówię brachu Bracia moi v vojnie celem jest Vitjorja W praktyce się spełni moja czysta teoria To nie jest blaga pic czy bałamutna demagogia Bracia moi v vojnie celem jest VITJORJA!! Jak cię spytają "czego?" dwa razy przemyśl temat To moze byc leszcz i rodzi się dylemat Chcieli zniszczyć ludzkość bez członków kalecy Ale oto jestem! mam twarde łokcie i szerokie plecy Jest nas więcej niż stu w naszym KrVaVym Zakonie Do niejednego z nas mów nie inaczej niż LEGIONIE Dwóch na stu pieciu na stu jeden na dwustu NIKT nigdy nie waha się uderzyć karabinu spustu Strzelamy najcelniej rozrywająca amunicja Nie obowiązuje nas ani na jotę prohibicja Pijemy i palimy bo lubimy i to ma sens Nie obżeramy się do potu wystarczy jeden kęs Dobry głodny wyjdź na chodnik jak głaz twardy Wolimy raczej NIENAWIŚĆ jest lepsza od pogardy Powodzenia wrogów to i nasze powodzenia Słuchajcie mie uważnie mam dużo do powiedzenia Zwiotczały i wyprzęgnięty rozbujany jak po eterze Zdobywam szczyty druzgocę nonsensu wieże Żołnierze HEJ!! obronię was gdy bedzie potrzeba Upadli znikajcie bo wyślę was do nieba Zapiszę zwyrodnialców do Uniwersytetu Cierpienia Klątwy pisz na wszystkim nie tykaj tylko KAMIENIA On też jest WIELKODUSZNY ma pamięć i sumienie Gdy zechcesz go pomówić poniesiesz ciężkie brzemię NIEWYBACZALNY' 'NIE MA WE MNIE NIC' na początek Posnuję teraz odrobinę klątw wątek Nie musisz tego pisać bo przecież to czyste ZŁO A znam takie klątwy, że papież to blade tło ANATEMA - nie rzucaj jej nigdy z uśmiechem na twarzy Tylko wielki debil się na taki czyn poważy ANATEMA - ciężka klątwa efekt nie jest natychmiastowy Nie wymienie jej skutków nawet do połowy Duszności, spłycony oddech tracą kolor oczy Czujesz się jak ten, co mu czerw trzewia toczy RESZTKI SŁÓW' to jak trzy razy 'NIEWYBACZALNY' To takie proste i nawet niech będę banalny Ale dosyć klątw przejde do słów BŁOGOSŁAWIONYCH CZYTAJ TO! to dla ludzi przeze mnie chronionych Ale to pora niewłaściwa by błogosławić COKOLWIEK Ja nawet kiedy śpię nie przymykam powiek Dosyć mam juz kpiny i bluzgów pod moim adresem Nie jestem dyrektorem szychą czy prezesem Tutaj stoję czyżby???? tylko człowiek Zaprawdę powiadam nie przymykam powiek Biegam aż do skurczy ganiam szczury mutanty Wole paski i lampasy a nie galant i kanty Walczę o POKÓJ i POKÓJ to środek mojej VOJNY Doceniam postęp i każdy czyn hojny Gdy sie podzielisz szczęściem pomnożysz je na pewno Gdy opowiesz o smutku umniejszysz go.. wiedz jedno NIKT nie chce widzieć żalu(sic!) ani łez MUSISZ wiedzieć to na pewno też. Wyczysciłem swego ducha z tego pustego drążenia DLA CIEBIE.. Będę oparciem dla Twojego ramienia. 8.12.2009 KRYSZTAŁOWA KULA Sztuka to najpiękniejsze dobro ludzkości Choćby zrodziła się z bólu i złości I kłamię, że jestem bliski kresu moich dni Wiem, że to bolałoby lecz powiedziałem to i Tak naprawdę to napełniło mnie szczęściem. Chcę znów opowiadać radosnym wierszem. Wciąż sam jeszcze szukam odpowiedzi Czekam aż natchnienie mnie nawiedzi Moja miłość ku Tobie jest głęboka jak fala oceanu Nic nie zatrze Jolu w pamięci tego stanu Moja miłość do Ciebie jest wielka jak głębia oceanu Nic nie zatrze Jolu w pamięci tego stanu. Docieram do celu i zdobywam wielkie nic Zaprawdę powiadam: widziałem ubogi szkic I wiem – ja jestem ten zły Ty jesteś ta dobra Aczkolwiek zabójcza bardziej niż pustynna kobra Jolu jesteś moją panią moją najpiękniejszą O wszystkie inne panny mam uwagę mniejszą. Powiem dziś co rzekła mi ma dola: „Przecież kocha Cię przepiękna Jola”. Dolo moja, mej woli musie niechybny Inaczej byłby świat wokoło dziwny Znalazłem Cię nawet po drugiej stronie I rozpoznałaś mnie potężnego i w koronie. Od tego dnia mój harem ma wysoką wieżę. Eunuch u drzwi jej wejścia strzeże. Przeszłaś na druga stronę z ramienia Jehowy Boga Była to dla Ciebie długa i ciężka droga. Stało się to niedawno wzięłaś bilet w jedną i drugą stronę I czekaj na mnie – pojmę Ciebie za mą żonę Wychowamy szczęśliwych dzieci gromadkę Co wieczór będziesz słuchać moją gadkę. Szaty uszyją Ci najlepsi krakowscy krawce Będziemy siadać razem w ogrodowej ławce Będziemy patrzeć jak się bawią nasze dzieci Dla Ciebie zawsze gładko rym się kleci. Wszystkie Muzy będą Twoimi towarzyszkami One rzadko do nas schodzą – goszczą między nami. Lecz tak pięknej pani jeszcze nie znały, Bawią je moje wiersze i wysiłek cały Jaki wkładam w rymowanie daje im pewność Że istnieje między nami głębsza jedność Że Wieczność chce byśmy byli razem Porównują me pisanie do walki Syzyfa z głazem. Mają zaprawdę niepojęte poczucie humoru. Uwielbiają słuchać mojego wykładu na temat Honoru Ale ja podkreślam moja wiedza tu nie jest głęboka Błyskotkę mojej pani przyniosła nawet sroka. Tak napisałem do młodzieży wykład o Honorze Zgłębiłem mądrość w każdym tęczy kolorze, Pomarańcz, fiolet, róż, błękit i zieleń Aniołów widziałem co mają po sto wcieleń I Szatanów najcięższych zaglądałem im w oczy Niejeden Twój sen był dla mnie proroczy. Jesteś mi potrzebna jak kobieta diamentowi I sam nie wiem czy Ty go czy on Ciebie zdobi. Szlachetne kamienie masz ich pani bez liku Ich blask dodaje Ci powabu czy szyku. Lubię Twoje pierścienie, Twoje kolczyki I mnie też, naprawdę, podobają się kamyki Uwielbiam gdy kładziesz na policzki róż Gdy malujesz oczy to normalne cóż? W tym dziwnego, że podkreślasz swe uroki Mą wiedzę w tym temacie pogłębiły sroki I dały mi tę prawdę, że malujesz się dla siebie Kolory dobierasz w zależności jak na niebie Błękit ułoży tonację to jest Ci wskazówką Oświetlasz wówczas twarz jasną żarówką Starannie róż rozcierasz i nakładasz tusze Podglądałem Cię raz przyznać to muszę. Tylko jeden raz by poznać Cię z tej strony Ciekawią mnie przecież sekrety przyszłej żony. I zastanawiam się teraz czy zmęczył Cię już rym Jeśli Cię męczy ten papier zmienię w dym. Piszę po to by sprawić Tobie radość krótką Twoje małe szczęście jest dla mnie pobudką Pomnik trwalszy od spiżu stawiam naszej Miłości Bo nie wiem czy z nas zostaną chociaż kości. Tu mroczny temat poruszyłem i smutny Lecz pamiętaj poeta musi być bałamutny, Bo kto nie jest mądry musi kłamać jak z nut Zaś utrafiać kłamstwem w prawdę to już istny cud I ja to potrafię i Ty w tym jesteś doskonała Niestety tu dla mnie pociecha płynie mała Bom dla Ciebie prostoduszny – więcej niż naiwny Czyżby to przypadek sprawił przedziwny Dobraliśmy się ma piękna jak w korcu maku Przy Tobie Jolu mój świat nabiera smaku „Dziwaku” powiedz „przypadek niewinny jako dziecię To drugie będzie znijście a nie jak mówisz trzecie” Kiedy zacznę wszystko w szatę stroić przenośni, Nie – inny temat miałem, bądźmy dorośli Właściwie to tematów kilka w jeden wiersz spoiłem Wszystko już widziałem wszędzie już byłem. Ćwiczę się w trudnej sztuce odchodzenia w porę Na się ciężar boskich prac biorę I udźwignę i zaniosę w miejsce przeznaczenia Drżyjcie małoduszni przed dźwiękiem imienia. Mojego imienia co się jak kalejdoskop mieni Mam pasję i powody i nadaję treść Ziemi. Kochana jeśli chcesz to bądź nawet próżna Ten stan usposobienia to od wady rzecz różna Próżność daje owoce pełne soku i słodyczy Ech! Stłumię prawdzie tej usta gdyż krzyczy Zbyt głośno i kłamstwem na wskroś przesiąknięta Z wieczora dla Ciebie melisa czy mięta. Jestem szczery naprawdę i mam jak najlepsze chęci Gdy z Tobą tańczę mój duch się wkoło kręci I do Twoich ruchów swoje dopasować próbuję Kroki mych pląsów do Twoich taktuję Uwielbiam gdy prowadzisz – masz świetne pomysły, Gdy tańczyliśmy boginie do nas przyszły I też się tą sztuką zabawić wielce chciały Ja sam i trzy piękności – poczułem się mały To już serdeczny wstyd zaglądał mi przez ramię Nie opowiem co dalej było wybaczcie mi panie Wyjawię, że sprostałem waszym boskim wymaganiom Lecz druha prosiłem by dać radość paniom On już był na przedpokojach już znał temat Tylko – czy w porę? Trapił go dylemat Ale wszedł w momencie najbardziej odpowiednim Zabłysnął uśmiechem i ubiorem przednim I jeszcze był ktoś z nami by równy był rachunek Boginie piły z nektaru boski trunek Druh się winem raczył i palił tytoń mocny Ten wieczór zaprawdę był wielce owocny Afrodyta i Atena błogosławiły nam na pożegnanie Obiecały na nasze dzieci – mieć baczenie na nie. W podzięce ja dla nich sporządziłem pierścienie To była wola ma i tak chciało przeznaczenie. Skończę powieść mą bo sen Cię otuli Zapiszę ten wiersz tuszem w kryształowej kuli. 12.12.2008-12-13 NIEJEDEN Niejeden sen opowiadał mi przyszłość Niejeden ptak wróżył Losu pomyślność Niejedną Muzę kołysały moje wiersze Niejedno niosą owe wrażenie najszczersze O Niejednym nawet Zaratustra śpiewa Jego księga przypowieści to siódme nieba Wiem, moja pani, masz dosyć Imienia „Zaratustra” – jego krzepka strawa – cienia Nie pozostawia wątpliwości, że jest ..W tym momencie koncentracji test.. Wielkie dla mnie Przeznaczenie Jego przypowieści to wiedzy strumienie Strumienie myśli szlifowanych rzetelnie Od razu widać jak murarz kielnie Dzielnie ją bierze w dłoń i zarzuca Stalowe serce miedziane płuca. Buduje dom – niejeden jeszcze zbudować Trzeba – przykręcać, przybijać, nitować. Tak ta praca się kręci chęci najlepsze Wpisuję właśnie w rymowane wiersze Przyjemność raczej czy milion zer wysiłku Jak zdmuchiwanie z motylich skrzydeł pyłku. Raczej lepiej co dnia będzie już teraz Moich rymów tylko się nie przeraź Funkcjonują na zasadzie asonansów Ile to już urządziłem podobnych seansów Setki mi się myśli gdy marzę na jawie Nurkowałem już w każdym stawie Okolicznym – mętna woda płytkie dno Już dawno naprawdę znudziło mnie to Nurkowałem nawet w czarne morze Plutońskiego Oceanu i jak rolnik orze Swoje pole -gładko- nikt jeszcze poza Mną nie wie tak dobrze co to hipnoza Seans może wiele mieścić w sobie sensów A jego prawa są pełne precedensów Najszpetniejszy człowiek wskrzesił Boga Zawirowała teatru życia podłoga Dla was to jest sufit – małoduszni Tak bardzo wiele, naprawdę różni Różniło – co było nie wróci odetchnij Radośnie i nędznej królowej..(tnij) Nikt już nie musi oglądać – zamknięta Nikt już o niej nie pamięta. A węże i skorpiony mam z nimi układ Dobry.. i cały mój w t o wkład Jest heroiczny – podróż na wysoki szczyt Z angielska: Yeah! I did what I did. Wiele więcej do wygrania wchodzi w grę To stawianie stopy na cienką krę Powiedzmy, że robię to tak często Jak się uda – znam każde krzywoprzysięstwo Nic i Nikt mnie nie oszuka To zaprawdę bardzo wielka Sztuka. Ekwilibrysta żonglujący na wysokiej linie Mój okręt ku Portowi Nadzieja płynie Na południe – aż lew w chmurze gołębi Użyczy tobie choć połowę swej głębi Ja nie mam dna się przezwyciężam Gdzie się zjawiam ciśnienie rozprężam Wielki hałas się podnosi jak seria Z M16 – ostra amunicja – teren: preria Może być i miejska dżungla w Hongkongu Rozpocznijmy na dźwięk tego gongu Ależ fikcja przeraża wrażliwe umysły Snujecie na mój temat mgliste domysły Są Ci którzy przechodzą zanikają niektórzy Są Ci – Niejeden Ocean mój wzburzy Na wielkiej fali płynę odkrywam zasłonięte Moje krytyczne komentarze mocno cięte Konsumuję z wielkim przeżuwam smutkiem Mieszkam w domku z piwnicą i ogródkiem Moje 67 to twoje 75 Liczy się, liczy się szczera chęć Zera w tańcu z jedną cyfrą Jedzie się na nich jak taryfą Znów rym nie jest płynny – to jej Działalność – nienawiści twej Cel – każdym razem gdy bierzesz w dłoń Pożądasz jej, to tak jak broń, Karabin gdy chwytasz w celu strzelania Tak wiele jest jeszcze do poznania Liczy się jasność przekazu nie forma Formalna. Banalna wasza norma Obowiązuje was – podpisem swą krwią Dokumentowałeś – już na całą Twą Wieczność – z takiej akcji nie ma odwrotu Wiem już szukasz dziupli czy okopu. Przyjdę po ciebie i zgładzę bezszelestnie Zwyciężę – myślę jedynie o zwycięstwie. Luty 2009 NOWA EPOKA Zwiastuję przełom to nowa epoka Pęka kolejnej tablicy powłoka Wycieram rymy szlifuję je rzetelnie W bezdenną otchłań spoglądam dzielnie Od tylu lat sam – najsamotniejszy z ludzi Pisanie wierszy wcale mnie nie trudzi Jutro ha! Dziś wzejdzie nowe słońce Skończą się ostatnich końców końce I zaprawdę powiem: środek jest wszędzie Kto sądzi inaczej musi być w błędzie Orędzie moje nieliczni usłyszeć zdołają Moje słowa żadnej prawdy nie tają Daje wam nowe życie i świeżą krew To Ducha Ojca potężny słyszę zew Woła ku mnie jasno kreśląc drogę Niebawem u celu postawię nogę Od tylu lat sam lecz TAM nie będę sam Na pewno spotkam TAM najpiękniejszą z dam Bezsenne noce zawsze zwiastują przełomy Niech dzień który nadchodzi Błogosławiony Się zwie albo ma imię Nowy Początek Przełomu nowej epoki drążę wątek Powracam do zdrowia jak po długiej chorobie Cierpliwie niczym rzeźbę w marmurze żłobię Nie – ja w słowie ciosam z pasją namiętną Przy czym oddech miarowy równe tętno Podobieństwo brzmienia podkreśla znaczenie Tu coś dopiszę tu przestawię tu zmienię Treść tego zajęcia mierzyć nie wiem w jakiej skali Czyta to śmieciarz czy bogowie wspaniali Ha! I ci i CI czytają me noce bezsenne Raz łżywe zwyrodnienie raz głębie bezdenne Mam wenę nie przestanę nikt mnie nie zmusi Będę jak wy na liczne krzyki głusi Jestem nową siłą z siebie toczącym się kołem Na koniec rzeknę o czymś wesołem To przełom nowe życie niebawem zaświta Nagroda już wkrótce mię czeka należyta. PISANIE I CZYTANIE I MUZA Pisanie i czytanie i muza to cały mój świat Piszę wciąż ile to już ile to już lat?? I czekam teraz tylko na siebie i na znak Lew w chmurze gołębi nadejdzie - święte TAK.. Płonie we mnie wielka Miłość i Nadzieja Znacie mnie hazardzistę i arcyzłodzieja Moich stu Legionów gotuje się do wojny Dla przyjaciół jestem boski i hojny Gdy nie sypiam chroni mnie ekipa Wierzy w moje słowa każdy kto czyta Ja nie sypiam nigdy 15 minut do godziny W państwie mojem czekają na mnie syny Moje dzieci moje dzieci są blisko A może to wszystko to tylko igrzysko Kłamstwa łeż to potężna łeż to siła Ale jedynie prawda prawemu sercu miła. Ktoś skoczył z wieżowca ktoś się powiesił Najszpetniejszy z ludzi Boga wskrzesił Zaprawdę powiadam kto ma uszy niech słucha! A może to puste słowa może cisza głucha.. Wiatry wyją i morze szumi bezustannie Ktoś znowu utopił się we własnej wannie Samobójstw fala - już mi przeszło Teraz podłoga łóżko lub krzesło Dębowe. Naprawdę nie widzisz ile szczęścia Przychodzi ku tobie każdego września I pisze o tym śpiewam wersy bałamutne Zwiędłe liście mego kwiatu dziś utnę. Oby żył oby na nowo zakwitał ON już tam był już się z gąską witał. I ja tam już jestem to tylko wieczne deja vu Spójrz tu jest ściana a tam otwarte drzwi Skrzydła me czarne wysoko mnie wznieście Skrzydła moje gdzie no gdzie jesteście?? Wobec wszystkiego TU toczy się kula TAM Sięgnąłem nieba otwarłem piekieł bram Wam powiem wszystko obdarzę przypowieścią Napełnię wersów wory prawdy treścią I może te wersy gubią po drodze sens Może to uczta może okruchy może jeden kęs Konsumuj i przeżuwaj chociażby smutek Każda przyczyna łańcuchem wiąże skutek Czyżby?? więc skąd się wzięła jajko i kura Późna już godzina a w Hollywood która Względem Londynu liczymy się wszyscy Dbam ja o nich a oni o mnie bliscy.. I znowu chmura napełnia mnie natchnieniem Czym ci wielbłądem czy raczej brzemieniem. Brakuje Sztuce tej zgrzytu rzemieślnika Mam w mych kradzieżach wielkiego wspólnika I znam siekierę która i mnie obali Widzę ją widzę w najdalszej dali I gdybym chciał mógłbym się uchylić Zaprawdę powiadam mogę się mylić Bo Olbrzym Przypadku gotowy do walki Pod dokumenty zawsze podkładam kalki Mam to w trzech co najmniej znaczeniach Stąpam twardo po brukowych kamieniach I to mi daje moc i zapisuję to w nich Jak kropli wodą żłobię to w tych Jak na papierze w kamieniach się pisze Naświetliłem już każdą retuszowaną kliszę. I przerwa.. zgubiłem sens i znaczenie Słowem się żłobi najtwardsze kamienie Muzyka to moje źródło Muzy mojej śpiew Oddzielam rzetelnie ziarno od plew Pracowity niczym mrówka cierpliwy Chociażby sens mej mowy był krzywy Chociaż byście mnie wszyscy nie rozumieli Tak wiele naprawdę mnie od was dzieli Doskonale układam słowa w spójną całość I znika z mego serca okrutna żałość Może nie kojarzycie ta zajawa nie jest oczywista Każda zwrotka jest krwią soczysta Nic dobrego z wierszy dla mnie nie wyniknie Szepcę głośniej niż ktokolwiek krzyknie Moje ciche słowa po stokroć głośniej wrzeszczą Nawet głowy w portfelu ciszej szeleszczą. Najdalsza z dróg - nie masz jej zgoła Bądź zawsze szczęśliwa zawsze wesoła I choćby mnie zabrakło i choćbym zaniknął Chociażby Bóg jeden krzyknął To Ty trwaj w swych postanowieniach Żłób swoim głosem w twardych kamieniach Jeszcze Ziemia otwarta dla wolnych ludzi Niejeden naprawą świata się trudzi Nudzi już wiersz więc go zakończę Masz we mnie przyjaciela i obrońcę.... 1.05.2009 POPŁUCZYNY Wymywam z mojego słoika popłuczyny Czemu znów pisze nie szukam przyczyny. Ludzie! Ja już nic z wami nie odczuwam Konsumuję i w wielkim smutku przeżuwam I czytam mą powieść tysiąca i jednej historii Na temat ludzkości mam kilka teorii I dławi mnie smutek gdy patrzę na to wszystko Prawdę tuszują to tylko kłamstwa igrzysko. Wegetuję jak roślina w zimowa porę Nie pije nie palę nie łykam nie biorę Po stokroć NIE! Nigdy już jak w ten dzień Inaczej wyglądam jak siebie samego cień Zalega nade mną chmura ciężkości Nie będę aktorem czy wystawcą pospolitości Kości mam twarde może bardziej niż drwa Pode mną cienka lodu śliskiego kra Dwa razy już miedzy tłum ludzi schodziłem MUSISZ niźli CHCĘ jest bardziej sercu miłem Dzień mija za dniem i siły mi nie brak Choć często się czuję jak zużyty wrak I pisze te wiersze by uniknąć martwoty Nie łam się nie przejmuj bracie no co ty? Nadejdą tłuste lata szumieć będzie w głowie Już to przechodziłem i wiem sam po sobie A tobie nie brak odwagi to świeże powietrze Złapiesz wiatr w żagle lecz czekaj jeszcze Dzieci moje są blisko nadchodzą bezustannie Pod zimnym prysznicem w czystej wannie Parskaj i prychaj dław się i krztuś I do tworzenia najlepiej siebie zmuś Wpisz w legion słów cokolwiek ziemskiej treści Wiesz ile jeden wiersz w sobie mieści?? A jeśli nie wiesz ja kwestię CI naświetlę Nudno jest w niebie zbyt ciasno w piekle Zaprawdę powiadam śmierć to najświętsze są gody W dzień pogrzebu żądam deszczowej pogody Matka ziemia w wielkim smutku się ze mną rozstanie Na zagrożenie.. nie mam baczenia na nie Tyle zamachów na siebie już przeżyłem Mam takie ego że większości nie zauważyłem Nie ma już mnie to tylko boska z wami zabawa To nie jest uczta czy obiad to sama przyprawa A wy łykacie zwodzić się dajecie naiwnie Jak to zrozumieć – tłumaczyć tę kwestię przedziwnie Moje słowa moje słowa i słowa tylko słowa Udała się ze mnie na szczęście jedna połowa A do połowicznie udanych przyszłość należy Niejeden w mą blagę całym sercem wierzy Należy też założyć margines błędu uogólnienia Wieczność z namiętną tęsknotą woła imienia Mojego imienia co ma brzmień jak symfonia Z chaosu zdań wypływa wiersza harmonia To kołysze mą duszę buja to mnie na dwa Uwierzcie pode mną jest śliska cienka kra I pewnie chcecie by pękła – utonął bym Żeby mnie okrył niebieski niepamięci dym Przejdę dnia pewnego przejdę na druga stronę Póki co w rymie moich wierszy tonę Zły jestem na siebie że lepiej nie potrafiłem Brałem, łykałem, piłem, paliłem Obdarzam wrogów czego ty żałujesz przyjaciołom Podobny na obraz pracowitym pszczołom Przypowieści się uczę na pamięć wedle żądania Tylko na kilka tematów nie wyrobiłem zdania Reszta jest milczeniem i nie zdradza go milczenie Nie mówię już nic milczę twardo jak kamienie Lubię je one też mają dusze i są pamiętliwe Panienki nie bądzcież mi takie tkliwe Ten wiersz się rozciąga w granice poematu I bez sensu i o niczym najlepszego tematu Wodzę was za nos mgliste macie pojęcie Nie ukradnie mi duszy najbłyskotliwsze zdjęcie Fotografia to samobójstwo dobrowolne mężczyzny Wytatuuję na mym ciele tuszem czarne blizny Wąż w przyjaźni z orłem na całe moje plecy Czy jest rozsądnym kto ciało tak kaleczy Jasno i prosto zrozumialej być nie może Szczęście co się kąpie w każdym tęczy kolorze Boże Wszechmogący dziękuję za ten talent To dla mnie jak dla miłości ekwiwalent Stwórco pomogłeś mi w pisaniu acz bez proszenia Wieczność z tęsknotą woła mojego imienia Ku wam ta spóźniona apostrofa jedynie Wierzę na słowo już tylko mojej dziewczynie Jednej Jedynej z odległych najdalszej Ponad słowa obietnicy czeka ona trwalszej I spełnię ją gdy dni się wypełnią – w południe Będzie namiętnie, błogo, arcycudnie Grudnie nas nie zmrożą sierpnie nie zgrzeją Krzepię me serce przenajświętszą Nadzieją I ona mnie kocha poprowadzi do celu Wiem to na pewno i ty to wiedz przyjacielu. 8.05.09 PRZEŁOM Poczucie końca przełomu poczucie Jak bezbolesne igły ukłucie Jutro będę inny – to już się stało Zapomnę każde chciwe: „mało” Musze się ogarnąć wziąć do roboty Tworzenia łyk zaczerpnąć ochoty Mam tyle pomysłów tyle do zrobienia Szukam nowego dla siebie imienia W sensie przenośnym bo swoje lubię Jak mądry wąż skórę dziś gubię Linieję nowe przywdziewam szaty Arsenał słów mam pełen przebogaty Wolny ku jednemu wielkiemu zwycięstwu Nową definicję przypiszę męstwu Przepaści się chwytam orłowemi szpony Jednoczę dziś wszystkie bitewne zakony Pod jednym sztandarem obranym celem Dzielę się z wami mojem weselem Mnożę je do nieogarniętych rozmiarów Sypię nim jak złotem talarów Lecz wy tylko mgliste macie pojęcie Zabawa słowem najlepsze zajęcie Cięcie i drugie rodzi się kształt To purpurowego płaszcza pluszu fałd Wyniosłość receptą na szpetotę Dziś nową przywdziewam na się ochotę Przełom uwierzcie świt nowego słońca Ha! Twój przyjaciel wiecej – obrońca Dowody.. przyrzekam zobaczysz sama Piękna z Ciebie i pani i dama Żaden salon nie podkreśli Twojego blasku Żadna skala nie sięgnie oklasku Jaki wzbudzasz gdy jesteś zjawiona Chcę mówić na Ciebie: moja żona Najdroższa, przepiękna i zgoła boska Nie obejmuje mnie już żadna troska Mądra i hojna, zgrabna i miła Oby ta nuta w Twój gust trafiła Cokolwiek powiedzieć jesteś ponad W żaden rytm czy takt sonat Nie zmieszczę zalet jakimi lśnisz To niemożebne uwierzcie mi gdyż Mówię szczerze jestem prawdomówny Staram się by wers wersowi równy Chwalił najlepsze Twoje strony To i tak efekt szkicuje znikomy Czym innym słowo, czyn i obraz czynu Czym innym fiolet i błękit dymu Poeta tylko? Daleko więcej wiele Dzielę mą pasję moje wesele Szyję dla Ciebie suknie komplementów Pełen jestem ku temu talentów Zdobisz ją ha! Z wdziękiem nosisz O Muzo jakże Ty słodko prosisz Jak ciepło mówisz Twoja barwa głosu Kołysze łanami pól zboża kłosu I moja dusza śpiewa ku południu płynie Jak w fioletowym oddychać dymie Przepięknie tańczysz ruszasz się zgrabnie Bez Ciebie być to jak być na dnie Monolog mój znowu zgubił temat Najbardziej nawet poetycki poemat Choćby miał setki opisów przyrody Choćby miał nowej treści dowody Nie powie tego co poza słowami Drugi raz jestem między wami Dygresję uczyniłem bo piszę o Tobie Gdy jesteś smutna świat cały w żałobie Twoje wesele to słoneczne promienie Naprawdę przyrzekam od dziś się zmienię Oprócz kwestii mojej ku Tobie tęsknoty Na Ciebie nigdy nie stracę ochoty Zefir przyniesie Tobie pani zapach róży Szykujmy się.. do najdalszej podróży Tak znaleźliśmy się moja pani Rozpoznaliśmy pomiędzy tłumami Wspólna nam ścieżka przeznaczenia Pierwsza litera obojga z nas imienia Ani na jotę brak nam różnicy Nie ma nam końca czy granicy Nie trzeba wierszy czy okrągłych rymów Niebieskich i fioletowych dymów Stuletnie płyny nie słodzą podniebienia Tak jak brzmienie Twojego imienia Rymy dla niego, pasja, słowem zabawa Dla Ciebie każda najlepsza potrawa Najtęższe myśli najczystsze powietrze Nie straszne burze wichry i deszcze. Ha! Twój swobodny krok przeciął myślenie Wzruszył z posad najstarsze kamienie Melodią jaką z cicha zanuciłaś Najtwardsze kamienie z posad wzruszyłaś. Żadna z przeszkód nie sprawi kłopotu TAM wszyscy się boją mej pięści łomotu TAM jestem wielki nie jak z tej strony TAM moją sławę poprzedzają gromy Błyski i Matki Ziemi drżenie Druzgocę w pył najtwardsze kamienie I nie mam dosyć nie będzie końca Jurek Jolu przyjaciel i obrońca.. WBREW POZOROM (NO RACZEJ) Znów siedzę na podłodze na kocu Czysty szafir kolorem moich oczu Słucham RAPu co kołysze mnie na dwa Jednym jedynym obrazem figura Twa Rymuję stale choć trudno trzymać sens To jak przeżuwać najsurowsze z mięs. Zgubiłem dużo wody z organizmu I stronie od sceptyków i cynizmu Raczej szukam pozytywów szczęścia ułomków Zmieniłem się bo zawodziłem ziomków Ale nigdy już! Przyjaźń droższa od miłości Wolny jestem od wstydu, gniewu, litości. Beztroski uśmiech receptą na dobry dzień Jeśli myślisz inaczej to się lepiej zmień. Cień nienawiści nie mąci mego oka Moja pani jest słodka, miła, wysoka I świetnie tańczy, ubiera się z gustem Marzeniem moim jest jej dekolt z biustem. Ona ma styl zupełnie tak jak ja Zobaczcie zobaczcie jak bujamy się na dwa To RAP mnie kołysze i mojej Muzy sny I czuję się spełniony gdy myślę o niej gdy Widzę ją oczami wyobraźni jestem szczęśliwy Nie obrażam się nie jestem taki tkliwy Ciężko mnie wzruszyć czy przebić serce Kocham się w tym co cieszy wielce Lubieżność splunąłem z moich warg Nie interesuje mnie żaden pieniężny targ Myślę o bezinteresowności ona uszlachetnia W mojej piwnicy pełna butla stuletnia Ale nie chcę jej pić to mnie nie bawi Wino mój żołądek z trudem trawi Kolejny wór rymów zapełnia poranek Kolejny łykam czarnej herbaty dzbanek To nie jest hałas to cichy gołębi krok Dres, włosy krótkie, nie zmącony wzrok Pozdrawiam ziomków gamoniom walę mukę Powściągam z łatwością zmysłowości sukę Mam kilka długopisów, papieru do oporu Świeże powietrze wlatuje oknem z dworu Natchnienie wypisuję równo w wersów linię I cały mój smutek zmaltretowany ginie Radość czerpię z alfabetu kombinowania Frazy kleję składam ze słów zdania Co dzień znajduję źródła głębokie, przeczyste To się od razu wie to jest oczywiste I nie potrzebuję bomby by się zajarać Nigdy już nigdy już się nie przestanę starać W wielkie skrzydła chwytam wielki wiatr Wbrew pozorom trudny jest koniec a nie start Kart albo kości używam dla rozrywki Ej dziewczyny obetnijcie swoje grzywki Ona wam przysłania pojęcie ba! Cały świat To jakby nawstawiać w okna krat Poważnie – mój gust gdy je widzę się niesmaczy Aż dziwne, że mój rym o ten temat zahaczy Ale dosyć najważniejsze to być sobą Nie myśleć o tym bebechem tylko głową I ciszę słyszę huczy jak milionowy moloch Jak sypany z całej siły o ścianę groch Rozwalę ją zniszczę gdy stanie mi na drodze Dotrę do celu choćby na ostatniej nodze Wchodzę cisza się unosi – powiew świeży Stoję na szczycie warownej wieży Spoglądam szeroko obejmuję horyzonty Chwalę tych co jarają tłuste jointy.. Jestem piewcą nierówności ona jest wszechobecna Wbrew pozorom to nie moneta niecna Zacna raczej gdzie indziej kupujemy chleb Do moich rymów taneczny rytm klep Dopełnij go ze wszech miar pokoloruj Albo w skalę szarości gustownie wytonuj Będę mówił o gustach - źle, że to temat Zakazany. Dla mnie to żaden dylemat Bez wahania podejmuję działanie rzecz męska Dodaje mi sił nawet sromotna klęska Gdy dostaję wstaję i oddaję w dwujnasób Gdy dobra wojna argumentów mam pełen zasób I w wymowie jestem pewny mówię do rzeczy Skrzeczy mi sroczka, że nikt nie zaprzeczy Jak mówię mam rację niechybnie z pewnością Brzydzę się wstydem, gniewem, litością Popycham wszystko co upada niech leci I tego będę uczył wszystkie dzieci Kocham pisać utrwalę tuszem co moje W moim magazynku rozrywające naboje Karabin sam zmontowałem zawsze trafia w cel Chcesz być wielkoduszny co najlepsze dziel Tak żebyś od rozdawania miał odciski Moje słowa to rozrywające pociski Kolejny nabój kolejny wers i fraza Moje słowa infekują jak czarna zaraza Tyle, ze nie zabija raczej daje do myślenia Nie zapomnicie już nigdy mojego imienia Moich imion bo mówią na mnie różnie Zapełniam tuszem papieru białą próżnię I nie przestanę nikt mnie nie zmusi A jak patrzą na mnie to ich też kusi Myślą: „skoro on może to my też potrafimy” Ha! To moje są najokrąglejsze rymy Mam talent mam styl a mój głos floo Dorównaj mi ha! Spróbuj zrobić to Wbrew pozorom to nie jest łatwe wcale Zaprawdę zapomniałem przeszłość i żale Przyczyn szukam w przyszłości a nie w tyle Niebiosa ile już zapisałem linii ile? Tak długi wiersz potrafi znudzić czytelnika Ale moja myśl w jego potrzeby nie wnika Polityka to najlepsza pisać jak dla siebie Kilka chmur sunie za oknem na niebie I błekitu żywioł zieleń drzew liści Nie jestem romantykiem bliżsi mi moderniści Kominy i bruk dziewiętnaste stulecie Będę pisał jeszcze nawet jak nie chcecie Wyładuję się na papier wyleję atrament Rozwalę ten burdel posieję zamęt Wbrew pozorom to nie chaos lecz nowy ład Ej sędziowie z waszych oczu wyziera kat Mówicie o sprawiedliwości ej no nie wierzę Człowiek czy o czerwonych policzkach zwierzę Sprawiedliwość mówi: „ludzie równi nie są” Przytakniecie jak przyjdę z pełną kiesą To was przekona – głowa wprost z portfela Warta błogosławieństwa nośnik wesela Więcej niż tysiąc słów rozumiem to dobrze To jak grać na trąbce królewskiej kobrze No raczej ten temat nie licuje z artystą Dawaj tu czystą a nie prawie czystą. Się zastanawiam czy nie lepiej być rzemieślnikiem A długiego myślenia jedynym wynikiem Jest wahanie coraz głębsze i głębsze Wątpliwości się rodzą wieksze i większe Na tę kwestię masz dwa błyski oka mgnienie I decyduj: albo odmowa albo skinienie To już finisz chcesz czytaj to od końca Kochana pozdrawiam Twój przyjaciel i obrońca